Snelle tocht naar Santa Marta, Colombia

Zonder problemen en met een stevig windje in de rug zeilden we in 5 dagen van Grenada naar Santa Marta in Colombia. De eerste dagen waren zoals onze oceaanoversteek, met de wind in de rug. Alleen was de wind nu wat harder. Dat merk je niet echt op het dek, want met de wind in de rug is de wind op het dek nihil. Het laatste stuk moesten we echter van koers veranderen om in Santa Marta te komen en dan is windkracht 7 wel goed te merken, WOW, dat is weer zeilen, schuin schip, water over het dek, gaaf!

Foto´s

Foto´s van het zeilen van Grenada naar Santa Marta
Foto´s van het verblijf in Santa Marta en Minca

Aankomst het lastigste

Eigenlijk valt er dus over de hele reis niet zo heel veel te vertellen. Het ging gewoon lekker, we schoten lekker op. De aankomst was dan ook nog het spannendste stuk van de hele reis. Nu is het aanleggen sowieso vaak een spannend stuk van de reis. Vaak is het een onbekende haven, soms gaan we op zeil naar binnen dus dat is spannend. Maar ook als je gesleept of geduwd wordt is dat spannend, want dan geeft de kapitein eigenlijk het roer uit handen, wij zijn dan haast machteloos. We werden deze keer door een speedboot naar de haven gebracht. Het fijnste is dan dat de boot zich aan de zijkant vastmaakt aan de Tres Hombres. Maar dat wilden deze mannen niet, uit angst voor beschadigingen. Dus gingen ze ons slepen, en dat heeft wel wat zweetdruppels veroorzaakt. Maar uiteindelijk ging alles prima, een hele rits mannen stond op de steiger om ons te helpen en kwam alles gewoon goed. Yahooo!!!! Aangekomen in snikheet Santa Marta!

Geen koffie nog door de staking

De pennenbanken zijn geschuurd en opniew in de olie gezet

Het zit tot nu toe niet mee met de goederen die we willen inladen in de diverse havens. De rum en wijn zorgden voor vertragingen door de douanepapieren. De chocolade in Grenada was nog niet klaar, en ook hier hebben we een probleem. Er zijn stakingen waardoor de koffie ergens 800 Km verderop vast zit in een staking. Erg vervelend, de stakinen duren al een hele tijd, dus het zou zo maar kunnen dat we niet langer kunnen wachten en zonder koffie moeten vertrekken. Dat zou een enorme domper zijn. De nieuwe trainees zijn wel al aan boord, maar in plaats van direct wegvaren moeten we dus helaas wachten. Gelukkig zijn het positief ingestelde mensen, dus ze zien dit maar als het alvast leren kennen van het schip en de mensen.

Lekker koel logeren bij Sander

Tien jaar geleden ontmoetten we Sander in Taganga, een dorpje verderop (zie ook Gouden tijden in Colombia). We hebben contact gehouden en toevallig woont hij nu in Santa Marta, 5 straten van de haven! Dus hebben wij hier de luxe om bij hun te mogen logeren. Behalve erg gezellig ook een zaligheid, want het is erg heet in Santa Marta, en dan is slapen op het schip niet echt een pretje. Maar in de koele kamer die we bij Sander hebben, met een ventilator, een douche ernaast etcetera is ons verblijf in Santa Marta een genot. We gaan wel bijna elke ochtend naar het schip om te horen wat de status van e.e.a. is en of we aan de slag moeten. Om beurten wordt er namelijk nog onderhoud op het schip gedaan. Maar, vaak hoeven we niets te doen en kunnen we lekker met Sander en zijn gezin op stap of zitten we lekker bij hen thuis en doen we lekker mee met de BBQ met haar familie.

Lekker eten in Taganga en weekendje Minca

En zo heeft Sander ons al meegenomen naar het restaurant Babaganouche van een Nederlandse vriend, Patrick, in Taganga. En zijn we meegegaan naar Minca, een bergdorpje 16 Km verderop, met een erg aangenaam klimaat. Omdat er nog ruimte was in de auto hebben we Ernst meegevraagd, dus het werd nog gezelliger. In Minca hebben we een fantastische cocktailbar bezocht, met een schat van een bardame, en zijn we op de motor naar een historische koffieplantage gebracht. Hondertwintig jaar oud, en nog steeds werkend zoals toen ooit bedacht en gebouwd. Terug zijn we gaan lopen en kwamen we langs een mooie waterval. Althans, men zegt dat hij mooi is. Wij hebben de waterval overgeslagen, er stonden zó veel auto´s en busjes aan het begin van het pad dat het idilysche er wel vanaf moest zijn.

Uitslag bloedtest

Ik heb hier mijn bloed laten testen, o.a. op diabetes. Diverse mensen vonden mijn klachten lijken op diabetes symptomen. Nu was ik net voor de reis al getest en volledig door de keuring heen gekomen, maar je weet maar nooit. Ik ben op meer getest dan alleen op diabetes (kostte haast hetzelfde) en de uitslag is naar huisarts Carlo Heijmans gegaan. Hij heeft ons destijds ook op afstand geholpen tijdens onze 2,5 jarige latijns amerika trip. Hij had nog wat aanvullende vragen, maar kon diabetes alvast wel uitsluiten. Dus we gaan wat dat betreft met een gerust hart verder en ik hoop door goed eten en de vitaminepreparaten de klachten in het vervolg te voorkomen.

Morgen misschien weg, zonder koffie

Morgenochtend, tijdens de ´muster´ horen we of we morgen weggaan, zonder koffie. Wij hopen zelf dat we nog even wachten, zowel voor de koffie als voor onszelf. We vinden het wel aangenaam hier bij Sander. Mochten we op het schip moeten slapen dan hadden we waarschijnlijk een andere mening 😉 Maar jullie zullen het wel merken aan het volgende bericht waar dat vandaan komt.