Uiteraard loopt de evenaar door Ecuador, daar is het land naar vernoemd! Daarom is bij Quito, de hoofdstad van Ecuador, een groots monument voor opgezet. Ze hebben het “Mitad del Mundo” genoemd, wat betekent: “Midden van de Aarde”. Nu kan je daar al vraagtekens bij zetten, want op elk punt van de evenaar zou je dat kunnen zeggen. Maar dan blijkt het monument ook nog eens zo´n 300 meter NAAST de evenaar te liggen. Wat de waarheid is achter de evenaar zijn we na speurwerk te weten gekomen.    

Bijna uit een hostel gezet
Sander (waar we 3 weken bij gelogeerd hebben in Bogotá, Colombia) moest vanwege een visumverlenging even het land uit. Hij ging naar Quito, en dat bleek goed uit te komen met onze aankomst in Quito. We spraken dus in hetzelfde hostel af, de Secret Garden. Het leek op internet een goed hostel, wel wat aan de prijs, maar dan heb je ook wat! En eerlijk gezegd, de bedden waren zalig, de douche goed heet. Maar er bleek geen keuken te zijn die we mochten gebruiken, op het terras mocht je geen eigen ontbijt of avondeten gebruiken, en ook zelf meegebracht drinken mocht er niet genuttigd worden. En mocht je vergeten je sleutel mee te nemen en je belt aan, dan kost dat overdag 50 dollarcent, en ´s avonds 5 dollar! En de Secret Garden bleek helemaal geen garden te hebben, alleen een dakterras. Dat dakterras gaat om 11 uur ´s avonds dicht, dus wij gingen de eerste avond met onze buitengekochte fles rum om 11 uur naar onze kamer. Twee ierse backpackers gingen met ons mee, en met z´n 5-en hadden we een gezellige avond, met rum en salsa. Sander ontpopte zich tot prima salsa leraar en we hadden dikke lol. De volgende ochtend echter bleek dat het HELE hostel over ons geklaagd had, en dat we er vriendelijk, doch dringend, uitgezet zouden worden. We werden echter beschuldigd van zaken die ons totaal onbekend voorkwamen. Zo zou er 2 maal gevraagd zijn om stil te zijn, wij hadden echter niemand gezien. En de huisregels waren van de muur verdwenen, en dat zouden wij uiteraard hebben gedaan. Maar dat hadden we absoluut niet gedaan (tssss…. het idee alleen al!). Na veel praten met de manager, de general-manager en de eigenaar (hoezo een topzware hiërarchie) mochten we blijven. We zijn nog één nacht gebleven, we hadden geen zin om met een kater een nieuw hostel te zoeken. De volgende dag zijn we echter verhuisd. Naar L´Auberge, met keuken, mét tuin (geen secret), perfecte bedden en douche, goedkoper dan de Secret Garden, en je mag er alles nuttigen wat je zelf meebrengt. Eind goed, al goed! Meer foto´s vind je in het Quito-stad album.

Een monument op een nep-evenaar
Standaard uitje hier in Quito is uiteraard naar het monument van het midden van de aarde. Altijd leuk om op een getrokken evenaar-lijn te staan en van het noordelijk naar het zuidelijk halfrond te kunnen springen. Samen met Sander gingen we erheen. Het was een doordeweekse dag, dus erg rustig, maar best geinig. Er zou ook een museum zijn, met proefjes die je alleen op de evenaar kan doen, en dat leek ons ook leuk. Na onze “balanceren-op-de-evenaar” foto´s gingen we op zoek naar dit museum. Tijdens onze zoektocht kwamen we aan bij een paviljoen waar ze echter een heel ander verhaal vertelden. Het monument bleek namelijk niet op de evenaar te staan! De echte evenaar lag zo´n 300 meter verderop. Maar het monument is er ooit voor veel geld neergezet, maar toen de eerste GPS-systemen binnen het bereik van de consumenten kwamen, was het voor iedereen duidelijk dat er een grote fout gemaakt was. Over die fout wordt de argeloze bezoeker van “Mitad del Mundo” uiteraard niet geïnformeerd. Maar in één van de paviljoens zit, als een luis in de pels, de organisatie “Quitsa-To”. En zij vertellen wél het ware verhaal. Zij zijn namelijk bezig met het “ware” monument van het midden van de aarde. Dat ware monument is zo´n 1000 tot  2500 jaar geleden door de toenmalige bewoners gecreëerd op ongeveer 5Km afstand van “Mitad del Mundo”. Deze bewoners werkten aan diverse constructies waarmee ze de evenaar en andere zonnelijnen aangaven. Zij deden dat daar, omdat op die plek, als enige plek op de wereld, de evenaar door een berggebied loopt. Die bergen geven vaste oriëntatiepunten om het verloop van de zon vast te stellen. De zonnebanen die ze zo hebben vastgesteld komen niet alleen terug in archeologische opgravingen, maar ook kleden en kunst zoals die nu nog steeds door de indiaanse bevolking wordt gemaakt. De organisatie “Quitza-To” werkt aan onderzoek over het hoe en het waarom van deze constructies, maar ook over de manier waarop deze volkeren leefden en in harmonie met de natuur leefden. Door “Quitza-To” kwamen we er dus achter dat we op een nep-evenaar hebben staan balanceren. Voor 2 dollar genept! Zie de nepperij zelf in het fotoalbum van Mitad Del Mundo.

Naar het echte monument van het middelpunt van de aarde
Het bleek dat we het echte monument, genaamd “Catequilla” konden bezoeken. Dat bieden ze niet standaard aan, want ze willen geen grote aantallen bezoekers op de fragiele archeologische site. Wij vroegen echter wel door, en gingen daardoor de volgende dag op zoek naar “Catequilla”, het echte monument van het middelpunt van de aarde. Onderweg legde de gids ook uit hoe de laatste jaren de omgeving is veranderd. Door open mijnbouw onstaat er veel stof en kan de beplanting niet meer goed groeien. Hij toonde ons het verschil tussen de door mijnbouw geraakte vallei en een vallei verderop. Deze laatste was nog volledig groen, terwijl de eerste dor en grijs was. Het monument zelf stelt niet heel veel voor, vroeger waarschijnlijk wel, want de stenen van de constructie zijn in de loop der eeuwen voor andere doeleinden gebouwd. Maar de vorm is nog goed zichtbaar en is een halve cirkel van 73 meter. De evenaar loopt perfect over de diagonaal van deze halve cirkel. Vanaf dit punt zijn ook andere constructies te zien, die andere banen van de zon weergeven. Zoals de twee solstice, wanneer de zon het verst op het noordelijk halfrond (onze langste dag) en het zuidelijkst halfrond (onze kortste dag). Onvoorstelbaar indrukwekkend als je daar staat en je deze informatie te horen krijgt. Dat deze “primitieve” volkeren beter wisten te bepalen waar de evenaar liep dan een “moderne” organisatie, zoals “Mitad del Mundo”. Onze gids vertelde nog veel meer interessante zaken, te veel om hier even op te noemen. Wil je meer informatie, dan kan dat per email: cristocobo@yahoo.com. Een website hebben ze helaas nog niet, een CD en DVD met meer informatie wel. We hebben wel wat documentatie gekopieerd, te vinden in het Achtergrondinformatie Catequilla fotoalbum, een subalbum van de echte evenaar.

Een iets tegenvallende souveniermarkt in Otavalo
Twee uur rijden, ten noorden van Quito, ligt Otavalo. En daar wordt op zaterdag één van de belangrijkste markten gehouden van Zuid-Amerika. We gingen er op vrijdag al heen, omdat het zaterdagochtend om 6 uur al begint. Het viel ons echter een beetje tegen. Het was leuk, we hebben wat souveniers gekocht, maar we realiseerden ons wederom dat Guatemala in dit soort zaken eenzaam bovenaan staat. De markt van Chichicastenango verslaat met groot gemak deze markt in Otavalo qua omvang, kleur, sfeer en aanbod. Oké, we zaten in Chichicastenango perfect qua timing, en in Otavalo zaten we een beetje uit het seizoen, maar dan nog! De produkten in Otavalo zijn veel meer echte souveniers, de localen gebruiken deze dingen niet. In Guatemala was die verhouding wat beter, er waren uiteraard echte souveniers, maar die stonden dichter bij de locale gebruiken en kleding dan hier in Ecuador. Vergelijk het zelf maar eens, zie het fotoalbum van Chichicastenango en het fotoalbum van Otavalo.

Veel eigen schilders in Ecuador
Waar Ecuador wel in uitblinkt is het groot aantal indiaanse schilders die hun eigen stijl hebben neergezet. Van één van die schilders, Oswaldo Guayasamin, hebben we een replica gekocht. De afbeelding is hetzelfde, alleen de gebruikte techniek is anders dan het origineel. Het gaat ons echter om de herinnering en het plaatje vinden we mooi. Het volledige formaat, en een foto van het origineel is te vinden in het souvenier album van Ecuador.

Verdere plannen
We willen hier in Quito koninginnedag gaan vieren. Maar om hier tot dan te blijven hangen is ons iets te veel Quito. We gaan dus een tourtje door de bergen maken en komen dan weer terug. Tot dan!

groeten,
Bas en Eelco