… maar nog niet helemaal, helemaal! We zitten nu in Valdemarsvik. Na het vorige artikel zijn we 6 campings verder en zitten op 1700 km fietsen en er is weer veel gebeurd. Op de camping in Kalmar ben ik weer ziek geweest, weer hoge koorts en doodmoe. Misschien kwam het door de 100 km fietsen van de dag ervoor bij 30 graden. Of was het toch iets teveel om op de ‘rustdag’ daarna door heet Kalmar te wandelen en ’s middags over een kaal heet industrieterrein naar de IKEA te fietsen, of ik was toch nog niet helemaal uitgeziekt. Of een combinatie van al het hiervoor gaande. In ieder geval was ik echt weer ziek en besloten we nog een echte rustdag toe te voegen in Kalmar. Ik ben die dag op de camping gebleven en Bas ging met de bus toeren over het eiland Öland. Het eindresultaat van die dag was dat ik me weer goed voelde en we besloten om niet over Öland te fietsen; te kaal, te leeg, te heet. Dan liever de route over het vaste land.
Ook voor Bas was 100 km bij 30 graden zwaar: ‘ik wil eten, nu!’ 
Deze mensen vonden verkoeling 
Mooi zomerhuisje
Op een oude fiets
We doen deze trip op onze gewone stadsfietsen. Daar krijgen we veel positieve en verbaasde opmerking over. Tot Kalmar ging het prima met die fietsen. Maar na Kalmar werd het toch wel wat heuvelachtige, wat steiler en zwaarder om te fietsen. Het asfalt maakte bovendien vaak plaats voor rul gravel. Vooral voor Bas werd het daardoor een stuk zwaarder. Haar oude Gazelle heeft ze weliswaar 7 versnellingen, maar haar ‘1’ is te vergelijken met mijn ‘2,5’. Het wordt daardoor regelmatig afstappen voor Bas. De verwonderde blikken over met name haar fiets kloppen dus eigenlijk wel. Maar we moeten nog maar even en dan zijn we in Sandhamn en dan is ze echt op die oude fiets van Zaandam naar Sandhamn gegaan. Nog even buffelen.
Zo gaat ie lekker 
Vlakke gravel is ook geen probleem 
Bas d’r goede ouwe Gazelle 
Mijn krakende RIH 
Goed kijken, daar komt Bas lopend de heuvel op 
Trotse Gazelle rijder
Verwennerijen onderweg
Het klimmen maakt de routes zwaar, maar gelukkig zijn er onderweg voldoende winkels en nog fijner, hele goede bakkerijen. Waar de bakkerijen in Noord-Duitsland vooral goede doch vaak ouderwetse bakkerijen waren, zijn het hier meestal mooie hipperdepip tenten vol luxe lekkere broodjes en gebak. Daardoor zitten we bijna elke ochtend wel weer aan een ander gebakje en kopen we goed brood voor onderweg of op de camping.
Campings op openbaar terrein
Wat opvalt hier aan de campings is dat ze vaak vlak aan de openbare weg liggen, of dat de openbare weg, bijvoorbeeld een fietspad, er gewoon dwars doorheen loopt. Vaak wordt de camping gecombineerd met een openbaar strand en wordt het bijvoorbeeld gerund door de lokale sportvereniging. Het gevolg is dat de toilet- en keukengebouwen standaard op slot zijn om te voorkomen dat iedereen er gebruik van maakt. Als kampeerder krijg je dan een code of een sleutel om ze te openen. En kennelijk heeft men hier ook last van vandalisme, want op één camping waren de deuren zo zwaar uitgevoerd dat het leek alsof er een kluisdeur dichtging achter je. Een ander gevolg van die openbaarheid van de terreinen is geluidsoverlast. Ook hier wil de jeugd zich laten horen en auto’s met zware geluidsinstallaties doen de nachtrust geen goed. Op de camping hier in Valdemarsvik was gisteren een groot voetbaltoernooi met bijbehorende omroeper en afsluitdisco. Vandaag is echter de rust weergekeerd, en er ligt geen weg langs het kampeerterrein dus het is nu muisstil.
Zo ziet het er prima uit 
Maar zo dicht stonden we op de doorgaande autoweg
Alkoholfri
Door de medicatie die ik vanaf Kopenhagen moest nemen had ik er niet zo’n erg in. Maar nu ik van de medicijnen af ben en weer een biertje of wijntje mag drinken merk je pas hoe goed het ontmoedigingsbeleid, ten opzichte van alcohol, van de Zweedse regering werkt. Het is namelijk best lastig om een echt biertje of wijntje te te bemachtigen! In supermarkten is het meeste bier ‘alcoholfri’, oftewel 0 of een half procent. Idem dito voor de wijn. Het maximale percentage in de supermarkt is 3 1/2 procent. Wil je meer dan moet je naar de systembolaget oftewel de staatswinkel met een monopolie op alcoholverkoop. En die zijn alleen doordeweeks overdag en zaterdagochtend open, en alleen in wat grotere dorpen of steden. Wil je dus drinken, dan is dat plannen geblazen. De prijzen weet ik nog niet want de staatswinkels zijn ook nog eens dun gezaaid. Het enige echte alcoholische drankje dat ik tot nu toe heb gehad was al laf, smakeloze, lauwe witte wijn voor €9 per glas. Dat ontmoedigen werkt best goed hier!
Op naar Sandhamn
Vanaf hier hebben we nog ongeveer 6 fietsdagen te gaan. Het zijn klimmende routes, dus we doen rustig aan, niet te veel kilometers op een dag. We zijn welkom bij de Zweed Klas, die we hebben leren kennen via de Warmshowers website. Hij woont ten oosten van Stockholm, dichtbij de veerboot naar Sandhamn. We zijn er dus bijna…
