Onze zeiltocht vanaf de Domincaanse Republiek naar de Azoren begon heel voorspoedig. Met slechts eenmaal overstag gaan waren we de Dominicaanse Republiek voorbij en konden we richting Azoren. We konden er echter niet rechtstreeks naartoe omdat we dan in hogedrukgebieden zouden komen zonder wind. Dus gingen we eerst richting noorden. Maar ook op die route hadden we regelmatig een windstille dag. Op een gegeven moment waren we echter net zo noordelijk als de Azoren, maar we bleven maar noord gaan. Totdat we zelfs Noord-west gingen, de tegenovergestelde richting van de Azoren. Toen bleek dat we moesten uitwijken voor een tropische storm die zich tot orkaan kon ontwikkelen. En toen we eenmaal de kaart van Canada in de navigatiekamer zagen liggen kwam de kapitein met de melding dat de orkaan Gaston ons ervan weerhield om naar de Azoren te gaan. We gaan dus naar Canada! Want om rechtstreeks naar Europa over te steken hebben we echter te weinig eten en water aan boord. En zo liggen we dus veilig voor anker om in de haven van Lunenburg. Veilig en wel uitgeweken voor Gaston met windsnelheden van 130 knopen.

Foto´s

Foto´s van het zeilen van Boca Chica (DR) naar Lunenburg, Canada

Prachtige, afwisselende tocht

Dat we niet naar de Azoren gaan is jammer, maar iedereen aan boord snapt dat het niet anders kan en vindt het eigenlijk ook wel leuk dat we nu onverwacht naar Canada gaan. En ondertussen hebben we een waanzinnig mooie, afwisselende tocht gehad van bijna vier weken. De eerste weken nog tropisch heet, zweten in de kabines, maar langzaam steeds frisser, tot de zeilpakken weer aan moesten en de dekens en slaapzakken weer tevoorschijn werden gehaald. De watertemperatuur is gedaald van 31 graden naar 16, een verschil dat goed te merken is bij het afwassen of ‘douchen’. Onderweg hebben we waanzinnige sterrenhemels gezien met prachtige vallende sterren, van sommigen bleef de staart haast een minuut zichtbaar. Één keer was er zelfs een groene explosie te zien, zo fel dat iemand dacht dat er een foto met flits werd gemaakt. Dolfijnen en walvissen vergezelden ons regelmatig en we vingen zo af en toe nog een tonijn, groot genoeg om 16 man van een overvloedige vismaaltijd te voorzien. Het zeilen zelf was ook uiterst gevarieerd, van windstiltes en rustig kabbelend zeilweer, tot harde wind van 25 a 30 knopen met uitschieters van 35 knopen. Daarbij overstag gaan was een beste klus waarbij de boeggolven over ons heen sloegen en geen enkel zeilplank kan voorkomen dat je tot op je onderbroek nat wordt. We hadden de volgende dag echter de mazzel dat het weer prachtig weer was en we alles dus weer konden drogen.

Bezigheden aan boord

Als het weer stabiel is hoeft er, behalve sturen, niet veel gedaan te worden qua zeilactiviteiten. Uiteraard zijn er altijd huishoudelijke taken zoals het schoonmaken van het kombuis en de wc. Ook worden dagelijks de bilges leeggepompt en het dek geschrobd met zoutwater. Maar, dan blijft er nog steeds voldoende tijd over. Uiteraard wordt er geoefend in het leggen van knopen en het splitsen van touwen. Behalve leuk, ook nuttig, want er breken af en toe lijnen die dan weer gerepareerd moeten worden. Maar er wordt ook geleerd om de positie te bepalen met de sextant, erg leuk om te kijken hoe ver je van de positie af zit die de GPS aangeeft. En dat blijkt nog niet zo makkelijk. Behalve de meting moet er daarna nog heel wat rekenwerk verricht worden met sinus en cosinussen erin. Wij hebben daar een rekenmachine voor, maar vroeger leerden die zeemannen die uit hun hoofd, onvoorstelbaar voor ons nu, maar erg interessant om te doen.

Koken en bakken

Vaste taak van de nachtwacht (0 tot 4 uur ‘snachts) is het bakken van brood voor het ontbijt. De kok had een broodbakboek meegenomen en daar is flink mee geëxperimenteerd. De kapitein heeft nog nooit zulk lekker en gevarieerd brood gegeten op een tocht, van zuurdesem, baguette tot brioche en kaneelbrood. En op zondag krijgt de kok een vrije dag, dus wordt er door ons gekookt. Dat blijkt dan toch nog een hele opgave te zijn, helemaal als het schip flink op de golven ligt te stampen. En de beschikbare ingrediënten is in het verloop van deze tocht aardig beperkt geworden, dus het was nog best een uitdaging om daar iets leuks van te maken. Maar door dat te doen krijg je des te meer waardering en respect voor de kok die in dat kleine kombuis dagelijks 3 maaltijden voor 16 personen klaar maakt.

Lunenburg, Canada

En nu liggen we dus voor anker voor de kust van Nova Scotia, Canada. We hebben uitzicht op een rotsige kust met naaldbomen en pittoreske huisjes. En het is weer lange broeken- en truienweer, zalig! Want ik was de hitte goed zat aan het worden. Slapen is nu weer lekker, fijn in de slaapzak in plaats van baden in je eigen zweet. De ‘seniorenkabine’ bevalt me prima, wat een genot ten opzichte van het vooronder. Gisteravond zijn we met de hele groep de kroeg in gegaan, weer een biertje na 4 weken, zalig. Lunenburg zelf is heel schilderachtig, pittoresk, haast te goed onderhouden. Helemaal ten opzichte van Grenada en de Dominicaanse Republiek lijkt het wel een Walt Disney filmdecor. En de regels zijn wel heel streng, je mag zonder ID niet eens de kroeg in, en je kan ook maximaal 1 dubbele gintonic bestellen. Iemand wilde een driedubbele, maar dat mocht niet! Rare jongens, die Canadesen, maar wel supervriendelijk.

Zeilen zonder Bas

In Boca Chica namen Bas en ik afscheid, Bas gooide de trossen los van de Tres Hombres en is nu lekker op rondreis door de Dominicaanse Republiek. Voor mij was het wel even wennen, want we zagen elkaar iedere keer bij de wisseling van de wacht, even babbelen, knuffelen en dan ging de ene op wacht en de ander ging slapen. Dat mis ik wel, maar ben toch ook wel blij dat ik Bas niet misselijk hoef te zien worden. En als het mijn rustperiode is, en ik de regen op het dek hoor kletteren en het schip voel stampen hoef ik me ook geen zorgen te maken over Bas, kan ik lekker liggen genieten van mijn warme bedje. Hier aan de wal kunnen we elkaar weer bellen en mailen, dus contact hebben we weer, en elkaar niet zien maakt de thuiskomst straks des te specialer.

Verdere plannen

Hoe lang we hier blijven is nog onbekend. En ook waar we dan naartoe gaan is nog onbekend. Er was eerst sprake van dat we voor Nederland nog naar Frankrijk en Engeland zouden gaan om goederen af te leveren, maar of dat nog doorgaat, en of we nog naar de Azoren gaan is allemaal onbekend. Mijn inschatting is dat we de Azoren en Frankrijk overslaan en hooguit nog naar Engeland gaan. Want de volgende reis van de Tres Hombres begint eind oktober, en daarvoor moet het schip ook weer klaargemaakt worden. Maar, we zien wel, als je één ding wel leert hier is het om niet te ver vooruit te willen kijken en denken. Dus, tot de volgende keer!

Foto´s

Foto´s van het zeilen van Boca Chica (DR) naar Lunenburg, Canada