De laatste halte voor de grote oversteek is La Palma. Vorige week gingen we hier op zeil de haven in. Enkele lege vaten die we in Duarnenez hadden ingeladen worden hier gevuld met rum en weer ingeladen voor verkoop als Tres Hombres rum in Nederland.
Op zeil de haven in
Al een paar uur voor we La Palma zouden bereiken werd er gestart met de voorbereidingen. De aanlegkabels en de ankers werden klaargelegd, de laatste instructies worden door de kapitein uitgedeeld. Iedereen krijgt één of meerdere specifieke taken zodat straks iedereen weet wat er moet geburen. Tijdens dit soort manoeuvres is het dan ook alle hens aan dek, zowel de dienstdoende wacht als de wacht die eigenlijk zou mogen slapen zijn dan nodig. En er worden allerlei scenario’s voorbereid. Mocht het aanleggen mislukken, dan zijn de dingy (ons rubberboot met moter) en de sleepboot stand-by. Meerdere mensen staan klaar om lijnen naar de kade te gooien om de kans op slagen te vergroten. Toen we La Palma naderden werd daarom de dingy klaargemaakt en te water gelaten. De Tres Hombres keerde vervolgens weer om, om de dingy gelegenheid te geven naar de haven te varen. Na een paar keer laveren was het zover. En dat is best spannend, want een rem of een achteruit hebben we niet. Stuk voor stuk werden de zeilen op commando van kapitein Lammert gestreken. De Tres Hombres minderde vaart, dichtbij de kade werden de lijnen gegooid, en ze waren allemaal raak! Dus snel de aanlegkabels naar de kade halen, om de bolders leggen en toen we waren aangelegd, volgens het boekje! Een uur later moesten we nog ‘even’ de Tres Hombres met de hand verderop slepen. Zwaar werk, maar daarna als beloning de stad in, op naar het bier.
Onderhoud aan het schip
Dit is de laatste haven voor de oversteek naar Grenada. Die oversteek gaat ongeveer drie weken duren. Dus we hebben hier de laatste mogelijkheid om proviand in te slaan en onderhoud aan het schip te plegen. Touwen worden gecontroleerd en zonodig vervangen of gerepareerd. En diverse touwverbindingen worden in de teer gezet. Een vies werkje, helemaal lastig als je dat in de mast moet doen. Met een pot zwarte teer en een kwast, bungelend aan je harnas, moet je dan de touwladders op. Normaal is dat klimmen al lastig, maar met een pot teer tussen je benen, die je dus recht moet houden, maar overal achter blijft haken, moet je je tussen de touwen en stagen doorwurmen. Dat betekent klimmen in slowmotion, maar ook gegarandeerd vies worden. De klussen worden om beurten gedaan, zodat je ook de kans krijgt van het eiland te genieten, maar dat er ook altijd iemand op de boot aanwezig is.
Dagje uit met de hele bemanning
Gisteren had kapitein Lammert met de eigenaren van een rumstokerij en een sigarenfabriek een dagje uit georganiseerd voor de hele bemanning. We bezochten de rumstokerij Aldea (waarvan we morgen ook de rum gaan inladen), zwommen in het natuurlijke zwembad ernaast, en bezochten de biologische tabaksplantage en sigarenfabriek(je) van een vriend van hem. Daar werd ook gebarbecued en genoten van het uitzicht, de rum en het fantastische gezelschap. Een topdag, en met tassen vol rum en sigaren en een buik vol van het eten en drinken werden we weer teruggebracht naar de boot.
Ongeveer drie weken overtocht voor de boeg
De oversteek gaat ongeveer drie weken duren. Dat betekent drie weken lang wacht draaien. En dat is best lang en kan best zwaar zijn. We draaien ’s nachts drie wachten van vier uur en overdag twee wachten van zes uur. Soms is een wacht zo voorbij omdat er veel te doen is, maar soms is het ook gewoon echt wachten. En dan sta je daar, vier uur lang, in het donker en de kou, te wachten tot je weer naar bed mag. Andere keren heb je het juist erg druk gehad, moesten de zeilen gehesen en gestreken worden en moest je overstag en ook dan ben je blij dat je weer naar bed mag. Bas en ik zitten in een andere wacht. We zien elkaar dan ook alleen bij het wisselen van de wacht, of als de ene overdag niet de volle zes uur wil of kan slapen. En hoewel we ieder een eigen bed hebben delen we toch één bed. Bas haar bed is namelijk de bovenste van de twee, waar het behalve erg lastig inklauteren is, bovendien ook maar nét voldoende ruimte heeft om op je zij te liggen. We delen dus wel een bed, maar liggen er nooit samen tegelijkertijd in. Houdt de relatie spannend zullen we maar zeggen.
Weer iemand die ons gaat verlaten
Helaas gaat hier op La Palma ook weer iemand ons ongepland verlaten. En dat is daarmee al de vierde. Allemaal om verschillende redenen. De eerste was de ‘first mate’ die niet lekker in de groep lag, daarna iemand van wie zijn moeder op sterven lag. Later de bootsman omdat hij was meegegaan omdat er te weinig ervaren mensen waren maar nu toch liever weer zijn eigen plannen wilde uitvoeren. En nu iemand die tot de conclusie is gekomen dat het emotioneel te zwaar is voor hem om drie weken lang het wacht draaien vol te houden en bang is dat het mis gaat ergens daar midden op zee.
Zowel een lichamelijke als geestelijke uitdaging
En zo zie je maar weer dat zeilen met de Tres Hombres geen relaxte cruisetocht is. Als je het aankan is het fantastisch, maar als je het lichamelijk of geestelijk niet aan kan is het zwaar. Het mooie is wel dat je lichaam zich snel aanpast, als je onze handen bijvoorbeeld ziet, dan zitten die nu vol vuil en eelt en ook de spieren worden sterker. En zelfs als mensen het tijdens de tocht niet echt waardeerden blijkt het vaak achteraf toch een bijzonder waardevolle ervaring te zijn. Zo was er een Duitse jongen die het gewoon lichamelijk te zwaar vond en blij was dat hij er in Douarnenez af ging. Maar, in een email gaf hij nu aan toch stiekem naar een vervolgtrip te kijken. Het doet dus wel wat met mensen.
Morgen inladen, overmorgen weg
Wij gaan nu nog even genieten van La Palma. Morgen laden we de rum in en doen we de laatste voorbereidingen voor de grote oversteek. Het voelt erg spannend aan, hoe zal het gaan, wat wordt het weer, hoe staat de wind, hoe lang gaat het duren en hoe zal dan de aankomst zijn op Grenada. Over enkele weken zullen we het weten.