Wetende dat we 9 mei weer naar Nederland zouden vliegen, hadden we besloten goed te genieten van onze laatste weken in Zuid Amerika. We genoten van de goede wijnen rond Mendoza en waren, via Córdoba, op weg naar de onvoorstelbaar mooie watervallen van Iguazu. Daarna zouden we via de stranden van Brazilie terug naar Buenos Aires om daar nog een weekje van o.a. de tango te genieten. En inderdaad, zouden. Want wederom kregen we een vervelend mailtje vanuit Nederland. Was vorige keer mijn oma er erg slecht aan toe en overleed ze later, deze keer bleek mijn oom Jan van 64 jaar plotseling overleden. Een enorme schok uiteraard en uiterst bizar om zulk nieuws via een mailtje te moeten vernemen. Voor de 2e keer hebben we onze terugkomst naar Nederland 3 weken vervroegd vanwege vervelende familieomstandigheden. En nu, nu het ergste tumult voorbij is hebben we eindelijk tijd om onze laatste belevenissen van onze reis met jullie te delen.
Ons leukste mislukte uitje, de Puente del Inca
Net over de grens vanaf Chili, in Argentinie, ligt Puente del Inca. Een rotsformatie in de vorm van een brug. Volgens de reisgids kon je er bovendien fantastisch badderen in de warm waterbronnen. Er waren ook overnachtingsmogelijkheden, dus het leek ons leuk om hier een tussenstop te maken. De tocht er naartoe was fantastisch, prachtige bergen, indrukwekkende uitzichten. Maar toen we uitstapten (en de bus direct weer vertrok) hadden we al het gevoel een foutje te hebben gemaakt. Het was er kaal, winderig en de brug hadden we na 5 minuten ook wel gezien. Wilden we hier overnachten??? Het hotel bleek bovendien nog eens erg prijzig, dus onze beslissing was snel genomen: wegwezen hier, op naar het warme Mendoza met zijn fantastische wijnen!!!! Toch leuk dat we er geweest zijn, geniet mee van ons bliksembezoek in het fotoalbum van Puente del Inca.
Weerzien met Mendoza, maar veel beter deze keer
We waren al even met Machiel en Rudina in Mendoza geweest. Maar dat was toen in januari, het hoogseizoen en het was loeidruk en snikheet. Door een misverstand in het hostel stonden we toen plots op straat. En het toeristenbureau had geen informatie over kamperen in de buurt van wijnboerderijen. Omdat we toen ook niet zo heel veel tijd hadden zijn we toen maar richting Bariloche gegaan. Maar het liet wel het gevoel achter dat we op deze manier Mendoza geen recht hadden aangedaan. Dus…. we gingen terug, waar we achteraf bijzonder blij om waren, want we hebben genoten! In april is de temperatuur vele malen aangenamer, nog steeds zonnig, maar niet meer zo snikheet. De hostels waren niet meer zo druk, zodat het niet zo lastig was een hostel te vinden. Sterker, bij het hostel waar we vorige keer zaten herkende ze ons direct. En dat vind ik toch iets onvoorstelbaars, er komen zó veel toeristen langs, en dan herken je je gasten een paar maanden later direct! Dat geeft een bijzonder welkom en gastvrij gevoel. We kregen zelfs onze “eigen” kamer weer terug. Zie pag 2 van het fotoalbum van Mendoza. De dagen erna hebben we genoten van de diverse terrasjes van Mendoza, ons hostel met keuken en zijn we fietsend en lopend langs de diverse wijnboerderijen gegaan.
Op de fiets door wijngebied Maipú
Eén van de wijngebieden ten zuiden van Mendoza is Maipú. Per bus ben je er in een uurtje, daar huur je een fiets en ga je op pad. We waren ietswat laat, dus konden niet zo veel bodega’s (wijnboederijen) aandoen als we wel wilden. Verplicht nummer was eerst het wijnmuseum van bodega Rural. Leuk, maar we hadden een slechte gids en de wijnen waren weliswaar gratis, maar niet om over naar huis te schrijven. Doen we dus ook niet. Een stuk beter waren de wijnen van Vina el Cerno, een kleine familie bodega. Maar een absoluut hoogtepunt was Tempus Alba. Zowel de locatie als de wijnen waren om te smullen. Het is een moderne wijnboerderij in een strak ontworpen gebouw met een fantastisch dakterras. Van dat dakterras kijk je uit over hun wijnakker waar ze 300 variëteiten van de Malbec druif aan het onderzoeken zijn,
een project van 25 jaar! Helaas voor Bas hadden ze alleen rode wijn. Pech voor haar, want ze waren zalig! Met name de Tempranillo en de Reserva of Pleno (pdf) waren erg lekker, hoewel hun Malbec er uiteraard ook mocht zijn. En met een onderga
and zonnetje was het plaatje compleet, 100% genieten! Toen we de fietsen terugbrachten bleek de zoon van de fietsverhuurder een vrachtwagen wijn te hebben geparkeerd naast hun huis. En zo zette het wijn drinken zich daar voort en ontstond een leuk feestje. We hadden onze fietsen niet gehuurd bij de bekenste verhuurder, maar bij een kleiner familiebedrijfje met verschrikkelijk aardige mensen. En dat wierp zijn vruchten af, fiets verhuur en wijn drinken kan je dus prima doen bij Mendoza Rentalbikes. Zie het fotoalbum van onze wijntoer door Maipú.
Wandelend door wijngebied Luján
Luján is het buur-wijngebied van Maipú. Minder vaak bezocht, maar qua gebied veel pitoresker met
meer bebouwing. Maipú was echt een landbouwgebied, Luján meer een dorp. Alleen was de fietsverhuur niet te vinden. Samen met een Engels stel, dat zelfs al de fietsen gereserveerd en betaald hadden, zijn we bijna 2 uur op zoek geweest naar de fietsverhuur, maar het was niet te vinden. Uiteindelijk zijn we met z’n vieren maar lopend langs de bodegas gegaan. En achteraf bleek dat prima te doen, alleen bleken er nogal wat bodegas dicht die dag, gevolg van het aflopende toeristenseizoen. Alta Vista, één van de hoogtepunten van de streek, was gelukkig wel open, maar werkte alleen op afspraak. De portier vond echter dat hij ons niet lopend weer weg kon sturen en regelde een afspraak om 16:00. Dan hadden wij nog tijd genoeg om naar een andere bodega, Wijnert, te gaan en weer terug te komen. Wijnert was weer gratis en viel daarmee weer tegen. We concludeerden toen dat men hier mindere wijnen geeft als het proeven gratis is. Maar die stelling werd bij Alta Vista tenietgedaan. We mochten veel, lekkere en bijzondere wijnen gratis proeven. We kochten er 2 bijzondere wijnen, die alleen op de bodega verkrijgbaar waren. En die hebben we lekker opgedronken bij ons zelfgebakken argentijnse biefstukken in het hostel.Zie het fotoalbum van onze wijntoer door Luján.
Slechte planning: op zondag in San Rafael
Door ons lange reizen, en de vrij ruime winkeltijden hier in Zuid-Amerika, letten we eigenlijk niet meer zo op de dagen van de week. Alles is altijd open en weekend of niet, wij hoeven toch niet te werken. Zo kwam het dat we op zondag belandden in San Rafael, een wijngebied ongeveer 2 a 3 uur rijden ten zuiden van Mendoza. En op zondag bleken eigenlijk alle wijnboerderijen dicht. Volgens het toeristenbureau waren er nog wel enkele open, maar die informatie bleek niet correct. We vonden één boerderij open, een kleine familie boerderij die er een soort museum / kinderboerderij van hadden gemaakt. Ze verbouwden niet alleen druiven, maar ook olijven, appels, peren en hadden varkens, kippen en nog wat meer. Hun wijnen waren echter niet bijzonder speciaal, maar de gedroogde pruimen waren heerlijk zacht en zoet. Daar dus een zakje van gekocht ter ondersteuning van de kleine ondernemer en als dank voor het openstellen van zijn bedrijf. Bij een wijnwinkel in de buurt van ons hotel hebben we wat betere (sprankelende) wijnen en rosés gekocht, en daar lekker op de binnenplaats en in onze hotelkamer van genoten. Het leven is lekker. Zie het fotoalbum van San Rafael.
Leuke ontmoetingen en lekkere wijnen in San Juan
Na het tegenvallende bodega-bezoek van San Rafael hadden we in San Juan meer succes. San Juan is (wederom) een wijnstreek ‘in de buurt’ van Mendoza, maar deze keer 3 uur ten noorden van Mendoza. De rit ernaartoe was prachtig, de herst kleurt de bomen langs de weg schitterend goudgeel. In onze speurtocht naar goede wijnen kwamen we eerst bij een “wijnotheek” terecht, Vinoteca Menegazzo. We konden er helaas niet echt proeven, maar we hebben er een erg leuk gesprek gehad met Albano, één van de eigenaren. Hij vertelde namelijk dat de Callia bodega eigendom was van een Nederlander. Een oudere Argentijnse dame stond er ook bij en hoorde wat Albano ons vertelde en reageerde hevig verontwaardigd. Want het was absoluut niet waar wat hij zei, ze vond het een schande, dat hij toeristen zo stond voor te liegen. Je zag Albano denken: “Hoe kom ik hier netjes vanaf?”. De oude dame was duidelijk een goede klant, maar tja, nu werd hij hier voor leugenaar uitgemaakt. Hij besloot het te houden op een 
weddenschap, dan zouden ze het later wel zien. Toen de oude dame na aanschaf van een doos wijn was vertrokken kwam hij weer bij ons terug om te melden dat hij het toch echt zeker wist. Sterker, de Nederlanders hadden nog een bodega, nl. Salentein. Hij belde een vriend, die hem de naam van de eigenaar kon vertellen: Pon. Tja, die naam zegt ons natuurlijk wel wat, importeur van Volkswagen in Nederland. Volgens Albano is de Pon familie in Argentinie eigenaar van hotels, restaurants en ook bodegas (later, thuis in Nederland ontdekten we dat Salentein ook in Nederland een restaurant heeft waar hun wijnen geproefd kunnen worden) Zijn favoriete wijn uit zijn eigen winkel bleek van de Pon familie te zijn, nl. de Grand Callia 2004. Hij had ‘m zelfs van de week gedronken, na de geboorte van zijn eerste kind! Na zo’n verkoopadvies besloot ik de wijn blind aan te schaffen. Ok, het was daarmee de duurste wijn van onze reis (95 pesos), maar als je dat in nederlandse prijs omzet (22,5 Euro), dan valt het nogal mee. De wijn hebben we nu nog, eens kijken wat voor ons een mooie gelegenheid is om ‘m te nuttigen (nee we zijn NIET zwanger….). We kregen van Albano ook nog enkele tips voor te bezoeken bodegas voor de volgende dag. Zo zijn we per bus naar Las 
Marianas gegaan, een kleine familie bodega waar zijn vader de oenoloog (wijnmaker) van was. Een andere dag zijn we ook nog naar een champange (of eigenlijk mouserende wijn) maker geweest, Gran Cave. De wijn is niet heel bijzonder, hun locatie echter wel, ze zitten in een grot zodat zij hun wijnen niet hoeven te koelen. We ontmoetten daar een ouder Argentijns echtpaar waar we vervolgens mee mochten in hun auto, om nog naar een andere bodega te gaan, een verlaten auto-circuit te bezoeken en foto’s te maken van de velden vol met drogende tomaten. En vooral dat laatste leverde erg fraaie, kleurrijke foto’s op. Zie meer in het fotoalbum van San Juan.
Schokkend nieuws in Córdoba: oom Jan is overleden
Na al het wijn geweld besloten we op weg te gaan naar het volgende wat we absoluut nog wilden zien hier in Argentinië, namelijk de Iguazu watervallen. Nu ligt dat in het noorden van Argentinië en dat is nogal ver weg. Dus besloten we eerst een tussenstop in Córdoba te maken (zie het Fotoalbum Córdoba). We bezochten er de Jezuietenkloosters van Jesus Maria (zie het fotoalbum van Jesus Maria). We deden een poging om te gaan parasailen, maar het waaide te hard. Na wat stadsbezichtigingen besloten we een nachtbus te nemen richting de watervallen. De middag ervoor gingen we naar een internetcafe om mijn zusje te feliciteren met haar verjaardag. Eerst checkten we onze mail, en dan lees je in een mail van je moeder dat je oom is overleden. Onvoorstelbaar, oom Jan, 64 jaar, was plots overleden. Je moet zoiets minstens twee maal lezen om het door te laten dringen, iedereen om je heen zit druk te mailen, chatten of te bellen met het thuisfront en bij ons biggelden stille tranen over onze wangen. We zijn eerst even een kopje koffie gaan halen om het nieuws te laten doordringen en te overleggen wat we nu zouden doen. Had het zin nu terug te gaan, zou het überhaupt nog wel lukken zo snel? We besloten te proberen terug te gaan. En na enkele uren heen en weer rennen tussen het internetcafe en een reisbureau hadden we een ticket geregeld. Het busticket voor die nacht naar de Iguazu watervallen hebben we omgezet naar een ticket naar Buenos Aires.
Regenachtige laatste twee dagen in Buenos Aires
En zo zaten we de volgende ochtend in een regenachtig Buenos Aires. We besloten, ondanks de vervelende omstandigheden, toch maar zo veel mogelijk te genieten van onze laatste uurtjes in Buenos Aires. We zijn op zoek gegaan naar wijnen om mee te nemen naar huis en zijn uit eten geweest. Zaterdagavond zijn we er naar de Michelangelo tango show geweest. En deze was een stuk beter dan de show die we destijds in januari samen met Machiel hadden gezien. Mocht ook wel voor de prijs, want deze show kostte wel 60 euro. Maar dat was dan wel inclusief diner met onbeperkt wijn en champagne tijdens de borrel vooraf. Het werd gehouden in een prachtig oud pand met stijlvolle bediening. Een mooie avond uit dus om onze reis te besluiten. Zie pag 2, 2e regel van het fotoalbum voor de foto’s van ons 2e bezoek aan Buenos Aires waarin een impressie van de regen maar ook 3 leuke filmpjes van de tango-show, of zie hier, hier en hier voor de 3 filmpjes.
Bedbug free in Koog aan de Zaan?
Ondertussen hadden we toch nog een keer een beet opgelopen van een bedbug, althans het leek er op. We hebben voor vertrek dan ook zo veel mogelijk spullen achter gelaten in het hostel. En bij aankomstbij mijn ouderlijk huis hebben we buiten al onze kleding uitgetrokken, hebben we alle kleding direct in de kookwas gedaan, en zijn we zelf direct onder de douche gegaan. De rest van de spullen hebben we in plastic zakken in de tuin gezet om later uit te zoeken. Veel spullen hebben we uitgekookt of in de vriezer gedaan en tot nog toe hebben we geen last gehad van de bedbugs. Hebben we gewonnen?
Weerzien met familie met mixed-emotions
En wederom, net als november vorig jaar, was het weerzien met onze familie er één met gemende gevoelens. Wederom blij om elkaar weer te zien, maar wederom ook weer niet. Het plotselinge overlijden van mijn oom maakte het allemaal anders dan we graag hadden gewild. Het maakt ook dat je beseft dat je nú moet genieten van het leven en van iedereen die je lief is. Ook een reden om terug te keren en weer even in Nederland te blijven, alleen waren we graag vrolijk terug gekomen. Maar het is goed geweest dat we terug zijn gegaan, het was goed om afscheid te kunnen nemen en samen met de familie het verdriet wat draaglijker te maken. Vaar wel oom Jan…..
Plannen….voor in Nederland
Tja, en dan zitten we nu weer in Nederland. En we zijn van plan hier ook weer een tijdje te blijven. Even weer genieten van familie, vrienden en het mooie Nederlanse weer (hoewel dat laatste vandaag net voorbij is). We hebben ook weer zin om te gaan werken, of klinkt dat erg vreemd? We zien wel enorm op tegen de files, dus maar eens gaan kijken hoe we dat kunnen voorkomen of minimaliseren. De mei maand willen we gebruiken om nog wat vakantie achtige zaken te gaan doen in Nederland. Zo zijn we laatst naar de Keukenhof (fotoalbum Keukenhof) geweest, en we willen nog naar de Kaasmarkt van Alkmaar, allemaal echt toeristische dingen die we nog nooit gezien of gedaan hebben. Dan gaan we ons in Juni/Juli eens verdiepen in ons werk, hoe gaan we werken, freelance of in vaste dienst, waar gaan we werken, etc. En ook nog eerst onze kennis weer wat opfrissen, kijken wat er in IT-land is veranderd. Kortom, Bas en Eelco gaan back-to-business! Onvoorstelbaar maar waar. Dus wil je ons weer zien of horen, we zijn weer binnen handbereik!
groeten, Bas en Eelco