Hostels zijn levendige omgevingen om in te verblijven. Soms aangenaam verrassend, soms onuitstaanbaar lawaaiig. Maar nooit saai. Het hostel in Ushuaia vormde daarop geen uitzondering. Ushuaia is de meest zuidelijke stad ter wereld, en noemt zichzelf daarom het einde-van-de-wereld. Ushuaia oefent daarmee een enorme aantrekkingskracht uit op allerlei verschillende soorten mensen. Dit, én de in de buurt wonende pinguïns, maakt het verblijf hier erg interressant. En wij bleven nog wat langer dan gepland door een minder aangename kennismaking met bedbugs.

Het leven in een hostel
Hostels zijn dynamische omgevingen. Niet iedereen kan er tegen, maar het is wel één van de charmes van het reizen. Je ontmoet er veel verschillende mensen, verschillende nationaliteiten, achtergronden en verschillende ideeën. Van ex-reizigers hoor je dan ook dat het ontbreken van deze dynamiek een enorme klap kan zijn. Het is zo stil in je eigen huis, in een hostel komt er elke moment wel weer een nieuw iemand om de hoek, een nieuw iemand met andere verhalen om een gesprek mee te voeren. Op de foto hiernaast zie je hoe een goede avond in een hostel er uit hoort te zien, iedereen praat met iedereen, gitaartje, biertje, wijntje erbij, lekker relaxed. Helaas is er tegenwoordig een enorme groep jonge Israeliërs op reis, die door hun hoeveelheid  de hostel-gemeenschap enorm domineren. Men integreert nauwelijks, maken vaak veel herrie en rotzooi en jagen zo veel andere reizigers (en hostel eigenaren) tegen zich in het harnas. Maar, laat ik het niet over deze frustratie hebben, want daar kunnen we nog hele boekdelen vol over schrijven….

Na al ons wandel-geweld van de afgelopen 2 maanden waren we nu toe aan een wandel-pauze. In Ushuaia hebben we dan ook (bijna) niets gedaan. Met als gevolg dat je een vaste hostel-bewoner wordt en andere hostelbewoners beter leert kennen dan anders.
Zo was daar Robert, ex-bemanningslid van een zeilboot die hier aan land was gegaan omdat het werk er op zat. Hij had zijn gitaar bij zich. Dat kom je wel vaker tegen, maar vaak houdt het op bij enkele akkoorden “Hotel Californië”. Maar hij kon wél spelen. Hij wilde terug naar Engeland, maar de enkele reizen waren duurder dan retourtjes. Daarom had hij slim gedaan en een retourtje Engeland-Argentinie gekocht, en wilde alleen de retourreis gebruiken. Uit ervaring wisten wij echter dat als je de héénreis niet gebruikt, de luchtvaartmaatschappij de terugreis annuleert. Hij schrok zich de pleuris en is als een gek gaan bellen. En inderdaad, zijn reis bleek geannulleerd, en dat wilde men alleen ongedaan maken indien er sprake was van ziekte of overlijdenssituaties. Hij heeft nog even geprobeer te liegen, maar dat ging ´m te slecht af, en hij had het toch moeten bewijzen. Hij is laatst toch maar vertrokken richting Buenos Aires en hoopt op het vliegveld nog wat te kunnen regelen. We hebben niets meer van hem vernomen….. Wie weet horen we nog wel iets van een collega/vriend van hem die nog verder zou varen met het schip. Hij had zijn boot namelijk in onderhoud gehad in de droogdok en Zaandam en kwam regelmatig in Nederland. Hij had wilde plannen als international-garbage-man, onder genot van een lekkere fles wijn leek het ook mij een fantastisch plan.
Een andere opvallende verschijning van Klaus, een breiende duitser, en de oudste in het hostel. Door zijn aanwezigheid bewees hij dat leeftijd niet uitmaakt om te reizen, dat het verblijf in hostels niet alleen voor de jongsten is. Hij werd dan ook moeiteloos in de groep opgenomen. Hij was op zich gepensioneerd, maar had een handel in Alpacas. Alpacas zijn verwand aan de lamas, maar hebben een zachtere vacht en hun vlees schijnt cholesterol-vrij te zijn. Via zijn website http://www.alpacas-direct-import.de verkoopt hij Chileense alpacas over de hele wereld, vér onder de prijs die anderen er voor vragen. Hij combineerde zijn zakenreis naar Chili met een korte vakantie in Patagonië en Tierra del Fuego. Van hem hebben we wél nog wat gehoord, hij is nu bezig met het selecteren en fotograferen van 90 alpacas voor zijn website.
En dan was er Jean, een vrachtwagenchaufeur uit Canada. Hij kwam uit het Frans-talige deel, maar sprak wel Engels. Hij sprak met een fantastisch accent, en ik moest altijd erg lachen als hij zij dat hij heel goed Engels sprak, in die zien alleen al maakte hij namelijk fouten. Hij praatte erg luid en trok dan ook snel alle aandacht naar zich toe. Na een avondje uit eten (in zijn eentje) kwam in het hostel terug en vertelde zéér vermakelijk dat hij de lekkerste steak van zijn leven had gegeten. En het was zo lekker geweest dat hij er nog één had besteld, en dat is best bijzonder, want de steaks hier zijn niet kinderachtig van omvang. Maar… daarna had hij er nóg een besteld. Ja, hij zat nu best vol ja! Alsof dit nog niet genoeg hilariteit veroorzaakte vertelde hij daarna over zijn ervaring in de slaapzaal hier. Hij sliep onderin een stapelbed en werd op een gegeven moment wakker, hij voelde wat nattigheid. Hij voelde rondom zich en zijn hele slaapzak was nat, maar het kwam niet van zichzelf. Toen zag hij (nog half slaapdronken en in het donker) dat er druppels hingen aan de matras boven hem. En toen, onvoorstelbaar, haalde hij zijn vinger erlangs en likte aan zijn vingers. Al vertellend deed hij voor hoe hij dit deed, en omdat iedereen al een vermoede had wat het was begon iedereen hilarisch te lachen. En toen realiseerde hij zich dat hij hier zijn eerste Golden Shower ervaring had, de jongen boven hem bleek zo dronken te zijn geworden dat hij in zijn bed had gezeken, en dat drupte lekker op Jean! Jakkies! Maar, wat een fantastisch verhaal, als het een ander betreft.

En zo waren er nog wel meer, een Pool met een lange vlecht, een mexicaan met het uiterlijk van Bob Marley, een Argentijn van de Pampa die in Ushuaia huizen bouwt, etc. etc. En dan natuurlijk dat Nederlandse stel dat al 2,5 jaar op reis is, want de lengte van onze reis blijft ook vele mensen verbazen.

Bedbugs komen dus niet alleen in de jungle voor
In Costa Rica hebben we er één keer last van gehad, maar dat ging snel over. Nu zijn de problemen wat ernstiger: we hebben BEDBUGS!!! Bedbugs zijn kleine beestjes die zich voeden met (mensen)bloed. Als zijn prooi slaapt voeden ze zich, en de bijt voel je niet. Pas uren later kan het zijn dat de bult met jeuk ontstaat. Ze nestelen zich in matrasplooien, kledingvouwen, spleetjes in het bed en in rugzakken. En via die rugzakken gaan ze mee op reis, van hostel naar hostel, maar ook naar de huizen van de reizigers. En zo is het al een plaag geworden in Australie, London, New York, Buenos Aires etc. Ze kunnen een jaar zonder bloed, dus uitsterven doen ze niet of nauwelijks. En nu waren wij aan de beurt, we hadden kleine bultjes opgelopen in El Chalten, maar nu hadden we enorme bulten. Ook zat er vocht in en het jeukte behoorlijk, de blaasjes gingen open wat weer ontstekingsgevaar oplevert. De hosteleigenaar wilde het eerst niet geloven, want insecten komen hier, zo
zuidelijk, niet voor. Maar toen Bas een bedbug had gevonden moest hij wel overstag. En gelukkig heeft hij het probleem direct serieus genomen, want hij heeft direct informatie ingewonnen en chemische middelen besteld. Helaas moesten die uit Buenos Aires komen en mocht het niet per vliegtuig vanwege explosiegevaar. Dus het duurde bijna een week voordat de spullen er zouden zijn. Wij besloten ons busticket een week te verzetten, om te wachten op de spullen en om zelf ook al maatregelen te nemen. Aangezien ze hier in het hostel erg behulpzaam zijn, en we alle middelen tot onze beschikking krijgen (zoals de waskamer), was het beter om hier te blijven dan weer op reis te gaan en de bedbugs alleen nog maar verder te verspreiden.
We zijn verhuisd naar een andere kamer, onze kleding, rugzakken etc zijn in superheet water gewassen, alle andere spullen zijn direct naar buiten verhuisd en alleen wat schoon was mocht onze nieuwe kamer inkomen. We vonden nog een bedbug op ons kampeermatrasje dat buiten hing, en in ons nieuwe bed hebben we nog een keer een huid van een bedbug gevonden (ze vervellen namelijk). Maar tot nog toe geen nieuwe beten, lijkt het. Het gas is gisteren aangekomen, en nu staan alle spullen, ook dat wat niet heet gewassen kan worden, zoals tent, slaapzak en de matjes, in de kamer met een gasbom. En in 6 uur zijn de kamer en onze spullen hopelijk 100% bedbug-vrij. En wij zijn niet de enige in het hostel met de problemen, dus staan er op dit moment meer gasbommen te blazen. Dit gaat nog een probleem worden, want bedbugs zijn niet makkelijk volledig uit te roeien, maar we hebben er voor onze spullen wel voldoende vertrouwen in. Wil je meer weten, dan is de website www.bedbugger.com een goede informatiebron.

Ook nog leuke beesten, zeeleeuwen en pinguins
Ook al hebben we hier in eerste instantie voornamelijk geluierd en zijn we in tweede instantie de strijd met de bedbugs aangegaan, we hebben nog wél iets gedaan. Onze eerste activiteit mocht zich eigenlijk haast geen activiteit noemen, maar was wel leuk! Het was een boottocht naar de Pinguinera, een strand met 2 soorten pinguins. En onderweg kwam je langs eilanden met zeeleeuwen en diverse soorten vogels.
Wij hadden een klein bootje verwacht waar je al hotseklotsend je nieren uit je lijf aan het schudden was, maar het was een superdeluxe 3-verdiepingen boot met volledige catering (niet inclusief echter). We waren wat laat in het seizoen, maar er waren gelukkig nog volop pinguins te zien. De catamaranboot schuift haast het strand op waar allerlei pinguins dan een beetje verbaasd naar je gaan staan kijken, een erg grappige ervaring. Daarna gaan ze gewoon verder met wat ze aan het doen waren, beetje waggelen over het strand, het water in duiken en weer het strand op waggelen. En wij maar
vernikkelen van de kou, want dat we hier dicht bij de Zuidpool zitten begin je wel te merken!

Zelfs nog gewandeld!
En gisteren was het zo mooi weer, dat we het niet konden laten, we hebben zowaar 4 uurtjes gewandeld, in het Parque Tierra de Fuego. Een mooie wandeling langs de kust van het park, waar het werkelijk vol zat van de konijnen.

Foto´s
Foto´s van alle hostelbewoners (de gewenste) de dieren en het park zijn te zien in het Ushuaia-fotoalbum. Foto´s van onze bulten en de bedbugs zijn te vinden in het argentinie souvenier album 😉 Van de weg door Pategonië zijn ook nog wat foto´s gemaakt, te zien in het Pategonië onderweg fotoalbum.

En dan onze plannen…. lees dit goed!
Ja, lees dit goed, want….. we komen weer naar huis! Na 2,5 jaar Zuid Amerika zijn we aangekomen in het zuidelijke puntje, en dat voelt psychologisch ook als het einde. We hebben uiteraard nog niet alles gezien, Paruguay, Uruguay, Brazilie, Suriname en zelfs van Chili en Argentinie hebben we nog veel niet gezien, maar voorlopig houden we Zuid Amerika wél voor gezien. En dan zouden we natuurlijk naar een ander continent kunnen, want Azië trekt ons enorm op dit momen. Maar ja, dan zijn we zo weer 3 jaar verder. En ondertussen lijkt het ons ook wel weer fijn om onderdeel te zijn van onze familie- en vriendenkring, om de mensen weer eens wat vaker te zien. En al hoe gek het klinkt, het lijkt ons ook weer leuk om te gaan werken (shhhtt, niet verder vertellen). Alleen het weer, en met name de files, daar zien we enorm tegen op. Maar goed, 10 mei, 11:10, staan we, als alles goed gaat, weer op schiphol. Tot die tijd gaan we de dingen doen die we nog graag willen doen: Een laatste hike in Parque Torres del Paine, bezoeken van de Welsh communities rondom Gaiman, een uitputtenden studie van de wijngebieden rondom Mendoze, dan nog even verbazen bij de watervallen van Iguazu en dan nog even Tango-snuiven in Buenos Aires. Dat zijn zo ongeveer de plannen, dus we gaan absoluut nog even 1,5 maand genieten!

Tot schrijfs!
Bas en Eelco