Dé topattracties van Peru zijn de stad Cuzco, de ruïnes van Machu Picchu en het hoog gelegen Titicaca-meer. En na 2,5 maand Peru hadden we alleen nog maar relatief onbekende delen van Peru bezocht. Maar eindelijk, we hebben nu 2 van deze locaties bezocht: Cuzco en de Machu Picchu.

Van te voren waren we gewaarschuwd voor het enorme verschil met de rest van Peru. Tot nu toe viel ons het toerisme en bijbehorende negatieve aspecten (zoals bedelen, agressieve verkoop, en verdwenen autenticiteit) enorm mee. We ontmoetten overal vooral aardige mensen, vriendelijke verkopers en voldoende niet-toeristische plekken. Maar nu gingen we toch echt naar de toeristische trekkers van Peru, dus met lichte gereserveerdheid kwamen we aan in Cuzco.

Cuzco valt reuze mee!
Tuurlijk, er lopen veel toeristen. En er zijn veel op toeristen toegesneden faciliteiten, gezellige restaurants (peruanen zelf eten bij TL-licht), goeie kroegen en disco’s en volop toerbureaus. Je wordt de restaurants haast ingesleurd en overal op straat staan mensen ansichtkaarten, gebreide artikelen en nog veel meer te verkopen. En uiteraard ook hier en daar wat gebedel. Maar, uiteindelijk valt het ons reuze mee, en is het gewoon een erg mooie stad met nog steeds erg aardige bewoners. We genieten! We hebben een leuk hostel gevonden met een zalig bed in een mooi straatje (zie foto hiernaast) en niet eens duurder dan in de rest van Peru. En ook restaurants en winkels vallen qua prijs enorm mee, pfff wat een opluchting!

Wat niet meevalt zijn de prijzen die ze voor bezienswaardigheden vragen. Ze hebben hier een Boleto Turistico, je betaalt één bedrag en mag dan alle bezienswaardigheden in. Echter, dat laatste was vroeger zo. Nu zijn de kerken er niet meer bij, en ook de meest interessantste musea zijn er uit gehaald. Op de Boleto staan nu nog zo’n 2 tot 4 echt interessante dingen. De rest bleek ronduit teleurstellend, musea met amateuristisch gepruts, slecht onderhouden mirador, of gewoon een gallerie waar de schilderijen te koop hingen. Voor de boleto hadden we al zoveel betaald (40 euro met zijn 2en), dat we deze cententikkers niet wilden belonen nog eens extra voor de kerken en musea te betalen, want die waren ook weer aardig aan de prijzige kant. Maar gelukkig heeft Cuzco voldoende “gratis” charme door zijn smalle straatjes, karakteristieke huizen en pleinen dat de geldkwestie ons plezier er niet heeft bedorven. Ook worden er veel parades gehouden, unieke mogelijkheden voor het schieten van mooie plaatjes. Zie het fotoalbum van Cuzco.

Grappig is overigens dat we hier voor het eerst “echte” Peruaanse muziek horen, althans, wat wij in Nederland als Peruaans bestempelen, je kent dat wel, panfluit etc. In de rest van Peru hoor je die muziek totaal niet! Denk daar maar eens aan als je b.v. in Amsterdam in zo’n leuk Peruaans restaurantje zit. Daar is niets “echt” Peruaans aan. Echt Peruaans is TL-licht en een soort aziatisch-achtige muziek met harp. Niks panfluiten!

Pisac en Saqsaywaman
Dit zijn 2 Inca ruïnes in de buurt van Cuzco, en voor deze 2 ruines hadden we de Boleto Turistico gekocht. Duur, maar absoluut de moeite waard. Pisac zelf is ook een dorp, met een leuke (toeristische) markt, omringd door gringo-eettentjes en cafeetjes. De ruïnes zelf liggen buiten het dorp, hoog in de bergen. Het is een prachtig gesitueerde site, waar we vooral onder de indruk waren van de onvoorstelbaar strakke muren die de inca’s hebben gebouwd. Naadloos passen de stenen in en op elkaar, niets is standaard, elke steen is anders, maar het past perfect! En niets geen cement, gewoon strak op elkaar! Datzelfde zie je in Saqsaywaman, een ruïne op loopafstand van Cuzco. Alleen zijn daar de stenen even een tandje groter, groter dan mensen. Hoe hebben ze die stenen daar gekregen, en hoe hebben ze dat, 5- a 600 jaar geleden zo nauwsluitend weten te krijgen. Een raadsel, maar een genot om naar te kijken en aan te raken.

De muren van Saqsaywaman (spreek uit: Sexy woman, met een zwaar jamaica accent, dan zit je er aardig in de buurt) vormen overigens de tanden van een jaguar. De inca’s hebben de stad Cuzco namelijk de vorm van een Jaguar gegeven, waarbij Saqsaywaman de tanden vormen. Het is maar dat je het weet!

Zie de fotoalbums van Saqsaywaman en Pisac.

En toen dus hét topstuk, de Machu Picchu
Het is voor vele toeristen dé reden om naar Peru, of zelfs Zuid Amerika te komen. De verloren Inca-stad Machu Picchu. En dat weet de Peruaanse regering ook. Alles wat naar Machu Picchu (MP) ruikt is enorm prijzig. De toegang is 1 augustus met 50% verhoogd naar 30 euro. De Inca-trail lopen naar de MP toe kost al snel zo’n 500 dollar voor 4 dagen! En dan moet je nog steeds zelf lopen! Een andere manier om er te komen is de trein, maar het goedkoopste retourtje kost 44 dollar (3 uur trein). Een onvoorstelbaar bedrag voor een land waar openbaar vervoer normaal gesproken 3 a 5 sol (1 eurot) per uur kost. De peruanen zelf vinden het ook onvoorstelbaar. De verantwoording voor deze hoge prijzen is dat de MP en de Inca Trail beschermd moeten worden tegen overbezoeking. En kennelijk vinden ze dit marktmechanisme het juiste middel. De geruchten gaan dat de MP nog veel duurder gaat worden. We zagen dat de Inca-trail vooral door toeristen wordt gedaan waarbij het in de tour zit, op die manier zie je natuurlijk niet hoeveel het kost. En eerlijk is eerlijk, als je vanuit Nederland dit soort dingen boekt, zijn de bedragen niet eens zo raar (wat kost een retourtje Zaandam Amsterdam tegenwoordig?). Maar voor ons “soort” reizigers zijn de prijzen exorbitant.

Dus… hoe komen we bij de MP? Gelukkig bleken er andere manieren. We hebben 2 verhalen gecombineerd. Er blijkt namelijk een manier om voor 8 dollar bij de MP te komen. Het gaat met de bus via 2 plaatsjes die niet of nauwelijks op de kaart staan, dan moet je met een kabelbaan over een rivier, dan met een truck naar een lokatie waar de trein langs komt, en van daar loop je 2 uur. En dan ben je in Aguas Calients, het dorp onderaan de MP. Het klonk ons goed in de oren. Maar nog beter klonk het verhaal van 2 broers die we in Centraal Amerika waren tegen gekomen. Zij waren lopend gegaan, en hadden andere Inca trails gevonden en gekampeerd op de ruïnes. Wij hebben verhaal 1 en 2 gecombineerd en hebben zo dus onze eigen Machu Picchu tour gevormd. En het was geweldig!

Eerste halte, Ollantaytambo
Vanaf dit plaatsje vertrekken de treinen naar de MP. Wij hebben er overnacht en verdere informatie ingewonnen over onze route. Er bleken overigens nog leuke ruïnes te zijn die, jawel, ook op onze Boleto Turistico stonden. We maakten hier goed kennis met het massa-toerisme van de toers door Peru. Grote groepen toeristen met gids met vlaggetje. Erg leuk om te zien. We hebben ook gelachen met een groep lokale toeristen, vrouwen in redelijk traditionele kleding die ook op vakantie waren. Sommige spraken niet eens Spaans, maar vonden het evengoed leuk om met ons te babbelen. We waren verbaasd over het voortreffelijke eten op de souveniersmarkt. Er zaten vrouwen met klaargemaakt eten en het kostte bijna niets. Er waren helaas weinig toeristen die dit aandurfden, slechts de lokale toeristen aten er. Wij hebben er ook perfect gegeten: Papa Rellena (aardappelpuree, gevuld met ei en groenten en gefrituurd), verse jus, aardappel met sparerib en een rijsttoetje toe. Kosten 1euro! Smul mee in het fotoalbum van Ollantaytambo.

Verder via landverschuivingen en heet waterbaden
Vanaf Ollantaytambo ging het verder met de bus. De busrit duurde echter wat langer dan gepland. Hevige regenval en hagelbuien zorgden voor diverse stops vanwege landverschuivingen. We mistten daardoor onze aansluiting in Santa Maria. Maar we vonden er een goed hostel, maar moesten de volgende ochtend wel om 3 uur op voor ons busje naar Santa Tereza! Dus nog half slaapdronken hobbelden we door een donker Peru naar Santa Teresa. We wisten dat daar goede heet waterbaden waren, dus na een ontbijt van pannekoeken zijn we daarheen gegaan. Het was er mooi, het water was lekker, maar wat een stekebeesten. Na even omkleden zaten mijn benen vol met beten van kleine vliegjes, waar ik nog dagenlang “plezier” van heb gehad.

Een vrachtwagen vol kinderen met tandenborstels
In Santa Teresa moesten we met een handbediende kabelbaan de rivier over. Daarna was het een uurtje wachten op een vrachtwagen die ons naar de één na laatste halte zou brengen. De vrachtwagen ging langs een kliniekje waar kinderen werden voorgelicht over tandenpoetsen. Het geheel werd gesponsord door Colgate, en vele kinderen gingen mét tandenborstel ook de vrachtwagen in. De truck bracht ons naar Hydro Electrico, een krachtcentrale, waar vandaan wij lopend het spoor naar Aguas Calientes volgden. En geloof ons, lopend over bielzen is niet prettig. Dodelijk vermoeiend. De foto’s van de trip zo ver staan hier in het fotoalbum.

Aguas Calientes, Gringo-disneyland
We raakten op 1,7 Km van Aguas Calientes aan de praat met een spoormedewerker, hij vond het wel leuk dat mensen toch voor relatief weinig geld de Machu Picchu bereikten. We mochten de laatste 1,7 Km zelfs met de trein mee, dus gleden we even later Aguas Calientes in. Een Gringo-disneyland, zo omschreef een medereiziger Aguas Calientes. Het is een uit de grond gestampt toeristenoord. Maar… we vonden het best aangenaam! Volop panfluit en pizza restaurants, echt peru dus, NOT! Maar eerlijk is eerlijk, het was leuk gedaan. Maar gelukkig voor ons ook een markt, waar je voordelig en goed kon eten. We hebben de tickets voor de MP gekocht en zijn vervolgens snel naar bed gegaan, want de volgende ochtend liepen wij, in de regen, omhoog naar de MP. Er gaan namelijk ook bussen, maar die kosten 6 Dollar. Heen en weer is dat dus samen 24 dollar! Samen met andere sportieve budget reizigers stonden verhit en bezweet in de rij met de keurig droge, schone busreizigers. Allen klaar voor de Machu Picchu! Zie de foto’s van onze treinreis van 2 minuten en Aguas Calientes in het Aguas Calientes album.

MIST op de Machu Picchu!!!
En dan sta je op de Machu Picchu, heb je uitzicht, maar dat wordt steeds minder. De mist werd steeds dichter, totdat we geen toeristen en geen MP meer zagen. Toen het begon te regenen hadden we het helemaal gehad. Al die moeite, al dat geld, en dan dit! Gelukkig hadden we de hele dag. En het begon later gelukkig op te klaren. Tijd dus om de Huayna Picchu te beklimmen, een steile klim voor hét uitzicht over de MP. Boven aangekomen was het nog mistig, maar een half uurtje later brak de zon door en konden wij, samen met de andere toeristen, die zich als apen op de rotsen hadden verzameld, onze MP-foto maken. En dus hebben we ´m, Bas en Eelco met de MP op de achtergrond. En eerlijk is eerlijk, het is een indrukwekkend uitzicht. Die enorme stad, op de bergrug in de jungle. De rest van de dag hebben we er nog rondgedwaald, tot het ´s middags weer begon te betrekken en wij weer naar beneden zijn gelopen. Al met al een mooie en vermoeiende dag, we hebben de Machu Picchu “gedaan”! Doe ook de MP in het Machu Picchu fotoalbum.

Kamperen op oude Inca ruïnes
Was de Machu Picchu mooi en indrukwekkend, was de reis ernaartoe bijzonder, de terugtocht naar Ollantaytambo was zo mogelijk nog bijzonderder. We begonnen zoals vertrouwd, lopend langs het spoor. Het uitzicht was prachtig, links en rechts jungle, rechts een rivier en diverse ruïnes op de bergen. Maar ja, dat lopen via (lees op) het spoor was nog steeds uiterst vermoeid. We wisten van de 2 broers dat er Inca-paden te vinden moesten zijn. Na veel mislopen vonden we inderdaad een oud inca-pad. Toen we dat eenmaal konden volgen was het helemaal prachtig. Diverse ruïnes kruisden ons pad, en uiteindelijk hebben we bij een grotere Inca ruïne de tent opgezt en gekampeerd. Een bijzondere ervaring mogen we wel zeggen. De MP-trein denderde nog regelmatig langs, en vrolijk zwaaiden we naar de veel betalende toeristen, vanaf onze unieke kampeerplek. Zie het Km82 fotoalbum.

Na 5 dagen, terug op de basis in Cuzco
Onze toer heeft in totaal 5 dagen geduurd. Vermoeiende, maar mooie dagen. We hebben de Machu Picchu gezien en meer! En vooral dat “meer” gaf de absolute meerwaarde. De MP op een andere manier maakte het een bijzondere trip. Dat het dan ook nog eens een stuk goedkoper is, is dan eigenlijk alleen nog maar een leuke bonus. Wil je de hele toer in één keer volgen, dan heb je hier de diavoorstelling van begin tot eind.

Verdere plannen
We schrijven dit al niet meer vanuit Cuzco. We zitten al in Puno, aan het Titikaka-meer, de volgende toeristentopper van Peru. Volgens ons visum hebben we nog één week in Peru, dan hebben we er 90 dagen op zitten. Tijd voor Bolivia dus!

Groeten,
Bas en Eelco