We zijn terug van de Galápagos eilanden. Zeventien dagen lang mooi weer, overweldigende natuur, duiken met haaien en schildpadden, snorkelen met spelende zeeleeuwen, loeren onder de veren van een nestende blauw-voet jan van gents en nog veel meer. In dit artikel gaan we proberen jullie een beetje te laten proeven hoe wij de Galápagos hebben ervaren.
Heb je geen zin om het hele verhaal te lezen, maar ben je wel benieuwd naar de foto’s, klik dan hier voor de diavoorstelling van onze Galápagos fotos.
Geen cruise, maar selluf doen!
De meeste toeristen doen de Galápagos per cruise. Grotendeels vanwege de reden dat je op die manier meer ziet van de Galápagos, je komt op plekken waar je anders niet kan komen. Deels doet men het echter ook omdat men niet weet dat je de Galápagos ook zelfstandig reizend kan doen. De reisgidsen zijn daarover namelijk niet erg informatief. Bovendien zijn we na vele jaren zelfstandig reizen aardig allergisch geworden voor groepsreizen. Dus toen we op het Thorntree forum van de lonelyplanet website een berichtje zagen met informatie over het zelf doen, en dat dat bovendien ook nog aardig wat geld kan schelen stond ons besluit vast: wij gaan de Galápagos “zelfstandig” doen.
De meeste toeristen doen de Galápagos per cruise. Grotendeels vanwege de reden dat je op die manier meer ziet van de Galápagos, je komt op plekken waar je anders niet kan komen. Deels doet men het echter ook omdat men niet weet dat je de Galápagos ook zelfstandig reizend kan doen. De reisgidsen zijn daarover namelijk niet erg informatief. Bovendien zijn we na vele jaren zelfstandig reizen aardig allergisch geworden voor groepsreizen. Dus toen we op het Thorntree forum van de lonelyplanet website een berichtje zagen met informatie over het zelf doen, en dat dat bovendien ook nog aardig wat geld kan schelen stond ons besluit vast: wij gaan de Galápagos “zelfstandig” doen.
Zeeleeuwen, zeeleeuwen en nog eens zeeleeuwen op San Cristóbal
Onze aankomst was op San Cristóbal. En onze eerste indruk was een schok. Bij de Galápagos denk je (wellicht wat naïef) aan een natuurgebied. Maar het havendorpje was een lelijk dorpje, volop in de bouwsteigers, veel auto’s en herrie makende scooters. Wat daarna echter opviel waren de vele zeeleeuwen. Zeeleeuwen in de haven, op de steiger, op de boulevard en op de stranden. We hebben snel snorkels gehuurd en zijn bij een strandje gaan zonnen en zwemmen. Daar lig je dan, naast de zeeleeuwen, en onze eerste zwem-ervaring met zeeleeuwen was onvergetelijk. Maar werd nog vele malen overtroffen door het snorkelen bij Isla Lobos. Het was onderdeel van de duiktocht naar Kickers 
Rock/ Leon Dormido die we maakten, en daar zwommen we met ongeveer 10 onvoorstelbaar speelse zeeleeuwen. Af en toe liet het mannetje van de groep (elke man heeft zo’n 15 vrouwtjes) even blijken dat hij de baas was. De vrouwtjes zijn enorm speels en nieuwsgierig, zwemmen om je heen, onder je door en kijken je met grote ogen aan. Wauw ! En toen we de boot weer inklommen zwommen de zeeleeuwen allemaal met ons mee, alsof ze afscheid namen. Wat een ervaring!! Het eiland zelf hebben we verder lopend en per fiets verkend. De dieren die je op die manier al ziet is overweldigend. Op een mooie snorkelplek is het dringen geblazen voor een plekje tussen de zeeleeuwen ! Maar je ziet ook de verder oprukkende bebouwing en de afgravingen met lekkende vrachtwagens. De Galápagos gevoelens worden heen en weer geslingerd op deze manier. Zie het zelf in het fotoalbum van de duik/snorkeltocht en de overige foto’s van San Cristóbal (met komisch filmpje van spelende en kuchende zeeleeuwen).
Onze aankomst was op San Cristóbal. En onze eerste indruk was een schok. Bij de Galápagos denk je (wellicht wat naïef) aan een natuurgebied. Maar het havendorpje was een lelijk dorpje, volop in de bouwsteigers, veel auto’s en herrie makende scooters. Wat daarna echter opviel waren de vele zeeleeuwen. Zeeleeuwen in de haven, op de steiger, op de boulevard en op de stranden. We hebben snel snorkels gehuurd en zijn bij een strandje gaan zonnen en zwemmen. Daar lig je dan, naast de zeeleeuwen, en onze eerste zwem-ervaring met zeeleeuwen was onvergetelijk. Maar werd nog vele malen overtroffen door het snorkelen bij Isla Lobos. Het was onderdeel van de duiktocht naar Kickers 
Rock/ Leon Dormido die we maakten, en daar zwommen we met ongeveer 10 onvoorstelbaar speelse zeeleeuwen. Af en toe liet het mannetje van de groep (elke man heeft zo’n 15 vrouwtjes) even blijken dat hij de baas was. De vrouwtjes zijn enorm speels en nieuwsgierig, zwemmen om je heen, onder je door en kijken je met grote ogen aan. Wauw ! En toen we de boot weer inklommen zwommen de zeeleeuwen allemaal met ons mee, alsof ze afscheid namen. Wat een ervaring!! Het eiland zelf hebben we verder lopend en per fiets verkend. De dieren die je op die manier al ziet is overweldigend. Op een mooie snorkelplek is het dringen geblazen voor een plekje tussen de zeeleeuwen ! Maar je ziet ook de verder oprukkende bebouwing en de afgravingen met lekkende vrachtwagens. De Galápagos gevoelens worden heen en weer geslingerd op deze manier. Zie het zelf in het fotoalbum van de duik/snorkeltocht en de overige foto’s van San Cristóbal (met komisch filmpje van spelende en kuchende zeeleeuwen).Zeilend naar Santa Cruz
Op onze duik/snorkeltocht hadden we een Zweeds stel ontmoet, Jan en Christina, met zeilboot. Met hen konden we meezeilen naar Santa Cruz. Een ongelooflijk mazzeltje, want het was niet alleen goedkoper (boottochten enkele reis zijn 30 dollar pp), maar vooral een stuk leuker. De onderweg gevangen tonijn was zo groot dat we er met zijn 4-en van konden lunchen en er ‘s avonds in de haven ook nog uitgebreid van hebben kunnen dineren bij Jan en Christina aan boord.
Op onze duik/snorkeltocht hadden we een Zweeds stel ontmoet, Jan en Christina, met zeilboot. Met hen konden we meezeilen naar Santa Cruz. Een ongelooflijk mazzeltje, want het was niet alleen goedkoper (boottochten enkele reis zijn 30 dollar pp), maar vooral een stuk leuker. De onderweg gevangen tonijn was zo groot dat we er met zijn 4-en van konden lunchen en er ‘s avonds in de haven ook nog uitgebreid van hebben kunnen dineren bij Jan en Christina aan boord.Toers naar Seymore, Bartolomé en duiken bij Gordon Rocks
Hoewel Santa Cruz vele malen toeristischer is dan San Cristóbal was de schok voor ons minder groot. We waren er namelijk op voorbereid. Maar het voelt wel een beetje aan als een Benidorm in wording. Vanaf dit eiland hebben we 2 dagtochten geboekt en 1 duiktocht. En trek dan de knip maar open: 140 dollar voor de 2 dagtochten (per persoon) en 125 dollar voor de
duiktocht. Veel geld, maar we hadden ze geen van 3-en willen missen. Op North-Seymore tussen de paringsdansende en broedende Blauwvoet jan van gents. De bomen zitten er vol mannetjes Fregatvogels, met opgeblazen rode nekzakken om de vrouwtjes te lokken. We zagen ook pingüins zwemmen en 2 erg lieve jonge zeeleeuwtjes. Tijdens onze tocht naar Bartolomé zwommen 10 dolfijnen zo’n 20 minuten met ons mee, zagen we een indrukwekkend vulkaanlandschap en snorkelden we met zwemmende pinguïns (wat zijn díe snél!). Het duiken deden we bij Gordon Rocks, één van de beste, maar moeilijke duiksite. De stroming is nogal sterk. En het was een lastige duik, maar we zagen o.a. hamerhaaien, white tip reef sharks, galapagos haaien en zeeschildpadden. Dus dan zeur je niet meer! Kijk mee in de fotoalbums van North-Seymore, Bartolomé (met filmpje van de dolfijnen) en duikfoto’s van Gordon-Rocks.
Hoewel Santa Cruz vele malen toeristischer is dan San Cristóbal was de schok voor ons minder groot. We waren er namelijk op voorbereid. Maar het voelt wel een beetje aan als een Benidorm in wording. Vanaf dit eiland hebben we 2 dagtochten geboekt en 1 duiktocht. En trek dan de knip maar open: 140 dollar voor de 2 dagtochten (per persoon) en 125 dollar voor de
duiktocht. Veel geld, maar we hadden ze geen van 3-en willen missen. Op North-Seymore tussen de paringsdansende en broedende Blauwvoet jan van gents. De bomen zitten er vol mannetjes Fregatvogels, met opgeblazen rode nekzakken om de vrouwtjes te lokken. We zagen ook pingüins zwemmen en 2 erg lieve jonge zeeleeuwtjes. Tijdens onze tocht naar Bartolomé zwommen 10 dolfijnen zo’n 20 minuten met ons mee, zagen we een indrukwekkend vulkaanlandschap en snorkelden we met zwemmende pinguïns (wat zijn díe snél!). Het duiken deden we bij Gordon Rocks, één van de beste, maar moeilijke duiksite. De stroming is nogal sterk. En het was een lastige duik, maar we zagen o.a. hamerhaaien, white tip reef sharks, galapagos haaien en zeeschildpadden. Dus dan zeur je niet meer! Kijk mee in de fotoalbums van North-Seymore, Bartolomé (met filmpje van de dolfijnen) en duikfoto’s van Gordon-Rocks.Zelfdoe tours over het eiland heen
Voor 30 dollar wordt er ook een zogenaamde Highland tour aangeboden, maar toen we zagen wat ze boden, vonden we dat we dat zelf ook konden. En zo zijn we met het openbaar vervoer en wandelend de hooglanden van het eiland ingegaan. Vooral het bezoek aan El Chato, een Reuzenschildpadden-reservaat, was indrukwekkend. Het is een onvoorstelbaar gezicht om deze enorme beesten (tot 250 kg zwaar!) in het wild te zien rondscharrelen. Onze 4 dollar toer kan je meebeleven in het fotoalbum van de Highlandtour. Rondom het havendorpje zijn nog diverse andere plekken te bezoeken, zoals het Darwin centrum, waar ze vele reuzeschildpadden kweken om weer terug in de natuur te zetten. Ook mooi was Tortuga Bay, een prachtig strand met vele vogels en zee-iguana´s. Dit allemaal is te zien in het Puerto Ayoro fotoalbum.
Voor 30 dollar wordt er ook een zogenaamde Highland tour aangeboden, maar toen we zagen wat ze boden, vonden we dat we dat zelf ook konden. En zo zijn we met het openbaar vervoer en wandelend de hooglanden van het eiland ingegaan. Vooral het bezoek aan El Chato, een Reuzenschildpadden-reservaat, was indrukwekkend. Het is een onvoorstelbaar gezicht om deze enorme beesten (tot 250 kg zwaar!) in het wild te zien rondscharrelen. Onze 4 dollar toer kan je meebeleven in het fotoalbum van de Highlandtour. Rondom het havendorpje zijn nog diverse andere plekken te bezoeken, zoals het Darwin centrum, waar ze vele reuzeschildpadden kweken om weer terug in de natuur te zetten. Ook mooi was Tortuga Bay, een prachtig strand met vele vogels en zee-iguana´s. Dit allemaal is te zien in het Puerto Ayoro fotoalbum.
Rust op Isla IsabelaHet grootste, maar tevens rustigste (bewoonde) eiland is Isabela. Qua overtocht hadden we deze keer pech, Jan en Christina vertrokken net een dag te vroeg voor ons. Tijdens de overtocht met de snelle, maar kleine “fibra” boot beseften we hoe we met onze overtocht naar Santa Cruz hadden gemazzeld. Je wordt in zo’n fibra bootje 2 uur lang goed op en neer gekwakt op de golven, geen pleziertochtje. Het dorpje Villamil was echter zoals we dat van de Galapagos hadden voorgesteld, een rustig dorpje met enkele kleine hostels. Het dorp is omringd door stranden,
kleine eilandjes en prachtige snorkelplekken. Je loopt gewoon een piertje af en ziet schildpadden en pinguïns zwemmen! Onvoorstelbaar! Met een watertaxi zijn we naar de kleine eilandjes gegaan waar in een baatje allerlei soorten roggen zwemmen en je veel schildpadden ziet rondzwemmen. Er is ook een soort gracht, waar de white tip reef sharks in liggen te slapen, deze keer lagen er “slechts” 10, volgens de gids lagen er soms wel 80! Zie de foto´s van Las Tintoreras. Een andere tocht leide naar Los Tuneles, lavatunnels in zee. En daar leek wel een onderwater-highway voor zeeschildpadden te liggen. De ene na de andere zeeschildpad trok aan ons oog voorbij. Op de foto niet echt goed te zien, maar je kan een indruk krijgen in het fotoalbum van Los Tuneles.
Parende reuzenschildpaddenDe rust op Isla Isabele bleek overigens deels maar schijn, want in deze maanden is het elke ochtend een drukte van belang in het Centro de Crianza. Het is namelijk paringstijd voor een bepaald type schildpad (met “platte” schilden). En dit is eigenlijk een klein drama, zowel voor het mannetje als het vrouwtje. De vrouwtjes van de reuzenschildpadden willen namelijk niet! Dus zodra ze de kans krijgen “rennen” ze weg. En dat is uiteraard weer frusterend voor de mannetjes. Een foutje van de natuur lijkt ons. Mocht het wel lukken, dan duurt het hele gedoe zo´n 1,5 uur. Een uitermate vermoeiende bezigheid. In het fotoalbum van Puerto Villamil hebben we foto´s en filmpjes van deze vermoeiende activiteiten.
Te paard de Sierra Negra opNiet echt mijn lievelingsactiviteit, paardrijden, maar we hebben toch een paardrijtour gedaan. Het is namelijk de standaardmanier om die vulkaan op te komen, eerst per auto, dan te paard, en dan verder wandelen. Nu heb ik niets tegen paardrijden, maar ik kan het niet! Dat beest luistert niet naar wat is zeg. Misschien toch maar eens paardrijles nemen in b.v. Argentinië, dan worden dit soort tochten heel wat leuker. De tocht was overigens
evengoed een succes, er waren genoeg anderen die niet konden rijden, dus ik had ook wat om te lachen. Erg leuk om een duitser te paard de bosjes in zien gaan, al roepend “Nein, nein, not this way!”. De vulkaan waar we ons overigens op/bij begaven is oktober vorig naar nog uitgebarsten. Er ligt dus hele verse lava. De wandeling naar de top leidt over enorm grote, zwarte lava-velden en rivieren, opengebarsten korsten en kraters. De oudere lava is bruin/rood, door de vele metalen die er in zitten en die gaan oxideren. Zie de foto´s van onze tocht naar de Sierra Negra.Galápagos, ook een treurig paradijs
In alle informatiecentra die er op de eilanen zijn wordt de bezoeker ook geïnformeerd over de treurige geschiedenis van de eilanden. De mens heeft er sinds de 16e eeuw flink huisgehouden. Zo kunnen de schildpadden bijna een jaar zonder eten en drinken, dus dat was ideaal voedsel tijdens lange scheepsreizen. Maar ze bleken ook goede olie op te leveren, 100.000-en schildpadden hebben zo het loodje moeten leggen. En uiteraard alle andere dieren, die (zelfs nu nog) zo tam zijn als wat, waren makkelijke prooien voor de jagers. En nu is het de overbevissing, het stropen (azië wil nog steeds haaienvinnen, schildpadden en zeekomkommers) , de overbevolking en het massa-toerisme dat een bedreiging vormt voor deze paradijselijke eilanden. Het toerisme is een enorme trekker voor Ecuadoreanen van het vaste land, en voor deze immigratie zijn kennelijk geen, of weinig regels voor opgesteld. En eigenlijk is er dus maar één ding wat wij kunnen doen: niet heengaan. Maar laat dat nou nergens staan in de informatiebrochures!
In alle informatiecentra die er op de eilanen zijn wordt de bezoeker ook geïnformeerd over de treurige geschiedenis van de eilanden. De mens heeft er sinds de 16e eeuw flink huisgehouden. Zo kunnen de schildpadden bijna een jaar zonder eten en drinken, dus dat was ideaal voedsel tijdens lange scheepsreizen. Maar ze bleken ook goede olie op te leveren, 100.000-en schildpadden hebben zo het loodje moeten leggen. En uiteraard alle andere dieren, die (zelfs nu nog) zo tam zijn als wat, waren makkelijke prooien voor de jagers. En nu is het de overbevissing, het stropen (azië wil nog steeds haaienvinnen, schildpadden en zeekomkommers) , de overbevolking en het massa-toerisme dat een bedreiging vormt voor deze paradijselijke eilanden. Het toerisme is een enorme trekker voor Ecuadoreanen van het vaste land, en voor deze immigratie zijn kennelijk geen, of weinig regels voor opgesteld. En eigenlijk is er dus maar één ding wat wij kunnen doen: niet heengaan. Maar laat dat nou nergens staan in de informatiebrochures!Terug in de kou
En nu zijn we dus weer terug op het vaste land. We schrijven dit vanuit Cuenca, een stad hoog in de Andesgebergtes van Ecuador, wat een schok, wat een kou. Na het schrijven van onze Galápagos-memoires gaan we deze stad nog bekijken en dan waarschijnlijk direct naar Peru.
En nu zijn we dus weer terug op het vaste land. We schrijven dit vanuit Cuenca, een stad hoog in de Andesgebergtes van Ecuador, wat een schok, wat een kou. Na het schrijven van onze Galápagos-memoires gaan we deze stad nog bekijken en dan waarschijnlijk direct naar Peru.
Hasta Luego,
Bas en Eelco