Voor de komst van de spanjaarden hadden de indianen hier een gouden tijd, het waren vaardige goudbewerkers en het goud werd gebruikt voor aanbidding van de goden. Vervolgens hadden de Spanjaarden hier gouden tijden. Ze zagen de offering van goud door de indianen, en zo ontstond de myte van El Dorado. Ze roofden het goud en werden een rijk volk. En nu hebben wij gouden tijden in Colombia, het is een prachtig land met gastvrije, vriendelijke mensen.    

Beroemd in Socorro
Als afscheid hadden Teresa en Heriberto een BBQ in gedachten. Na het vlees gekocht te hebben op de markt werden we gefilmd in het park. We zagen onszelf ´s avonds terug op de locale TV. Daarna was er een interview met een woordvoerder van de gemeente over de toename van het toerisme. Zouden wij daarvoor gezorgd hebben? Van 0 naar 2 toeristen is natuurlijk een enorme toename! In het bestaande album van Socorro hebben we de laatste foto´s geplaatst.

Brrrr…. het is koud in Tunja!
Na een hartverwarmend afscheid in Socorro is het een temperatuurschok in Tunja. Tunja ligt op 2820 meter hoogte, en dat is te voelen. Het is er k..k…k…koud!!! En al reizend naar het zuiden gaan we nog meer koude gebieden tegenkomen, want het Andesgebergte loopt door tot in het puntje van Zuid Amerika. Het wordt dus tijd om kleding te kopen, want ondertussen is mijn trui ergen bij een van de wasservices kwijtgeraakt. In het Caribische gebied geen groot probleem, maar nu wel!

In Tunja zagen we ook al niet veel andere toeristen. Zonde, want ze hebben er prachtige koloniale huizen, met fabeltastische plafondschilderingen. Een mengeling van griekse, mythische figuren, christelijke afbeeldingen, afrikaanse dieren en lokale, indiaanse symbolen. En dat op het plafond van de huizen van belangrijke Spaanse heren. De indiaanse schilders hebben de boeken van de Spanjaarden als inspiratiebron gebruikt. Ook de kerken van Tunja zijn ongekend mooi, met gouden muur- en plafondbewerkingen. Het was lastig foto´s maken van de plafonds in de koloniale huizen, en in de kerken mochten we geen foto´s maken! Maar je kan toch een indruk krijgen van de schoonheden in het fotoalbum van Tunja.

Vanuit Tunja hebben we een uitstapje gemaakt naar Villa de Leyva (zie foto hierboven en het fotoalbum van Villa de Leyva). Het was mooi, maar voelde wel wat kunstmatig aan. Bijzonder is het grootste plein van Colombia, 120 x 120 meter.

Nederlandse gezelligheid bij Sander en Maria-Paula
Sander had ons uitgenodigd om in Bogotá bij hem en zijn Colombiaanse vriendin Maria Paula te logeren. Dat lieten we ons geen twee keer zeggen. Op de foto zie je Sander, nichtje Danny, Maria-Paula en ons bovenop het uitzichtpunt over Bogotá, Monserrate (zie hier de foto´s daarvan).

Sander en Maria-Paula exporteren oude auto´s, meest oude VW-busjes. Ze hebben prachtverhalen over wat ze allemaal meemaken om toestemming te krijgen van de overheden om de oude busjes het land uit te mogen voeren. Hiernaast zie je één van de busjes, een zogenaamde Samba Barndoor. Deze zijn hier nog te vinden en in Europa en de VS zeer gewild.

Een verloren diplomatieke zak
We kregen bericht dat we, i.v.m. fraude in Panama een nieuwe creditkaart gingen krijgen. Maar hoe krijg je die veilig in Colombia, waar de post een bijzonder slecht imago heeft. We mochten gelukkig gebruik maken van de diplomatieke post van de nederlandse ambassade. Mijn ouders hebben onze creditkaart afgegeven bij het ministerie van buitenlandse zaken. Normaal gesproken zou dan een paar dagen later onze creditkaart op de ambassade moeten liggen. Maar er kwam geen melding van de ambassade dat onze creditkaart aangekomen was. Na 2 keer mailen zijn we maar eens op bezoek gegaan. Daar hoorden we dat de koerierszak was kwijtgeraakt!!!! Onvoorstelbaar maar waar. De zak schijnt in Barcelona en Hongarije gesignaleerd te zijn. Nu is het wachten tot a.s. vrijdag, dan hopen ze dat de zak binnen is. Wij wachten dus nog maar even af.

Site seeing in Bogotá
Bogotá zelf is een enorme stad. Meer dan 7 miljoen mensen, grotendeels wonend in de buitenwijken, welke niet echt bijzonder of bezienswaardig zijn. Het klimaat is nederlands-achtig. Niet echt lekker warm, en veel regen. In deze enorme stad hebben ze wel een uitstekend openbaarvervoerssysteem: het TransMilenio. Deze brengt je in korte tijd van vér buiten tot in het hartje van de stad. Dat centrum is wel de moeite waard om te bezoeken, met 2 belangrijke musea.

Museo Del Oro
Het ene museum is het Museo del Oro, oftewel het goudmuseum, met vele gouden voorwerpen uit de pré-hispanische tijd.Al lopend door dat museum begrijp je een beetje de hebzucht van de spanjaarden, die hier de bevolking met prachtige gouden sieraden zag lopen.

Voor de indiaanse bevolking had het vaak een religieuze betekenis, voor de spanjaarden was het geld, veel geld. Zie het fotoalbum van het Museo Del Oro.

Donación Botéro
Het andere museum is het ‘Donación Botero’, een museum met schilderijen van de bekendste colombiaanse schilder. Als je zijn schilderijen ziet, dan is de kans groot dat je het herkent. Al zijn figuren zijn mollig, zelfs de dieren en het fruit. Erg grappig is zijn versie van de Mona Lisa, uiteraard ook mollig. Zie het fotoalbum van het Botero museum.

Zie het fotoalbum van Bogotá voor ouderwetse gezelligheid én de Bogotá sightseeing.

Op zoek naar het goud in El Dorado
De grote mythe van El Dorado, komt door het meer van Guatavita. De spanjaarden zagen de Muiscas-indianen goud in het meer gooien. De Muiscas beschouwden het goud als van de goden, en gaven middels het offeren ook weer terug. De Spanjaarden waren uiteraard om andere redenen geinteresseerd, roofden veel van het en gaven het niet meer terug. Het goud van El Dorado is echter tot op de dag van vandaag niet gevonden. Het meer is volgens de gids dieper dan 200 meter. Dus wat daar ligt zal nog lang onbekend blijven.

Het meer ligt in een prachtig wandelgebied, maar het weer was nogal grauw. Ondanks dat was het er goed wandelen, en ook de foto´s zijn ondanks het gebrek en zonnetje toch erg mooi geworden. Zie de foto´s in het album van Guatavita.

Katedraal in een zoutmijn
Vlakbij Bogotá bevindt zich een nog werkende zoutmijn. In die mijn is een katedraal gebouwd. Een indrukwekkend gangenstelsel vol kapellen, kruizen en beelden. Zie hier de foto´s.

Volgende week hopelijk goed nieuws over onze creditkaart, vanuit een warmer Medellin.

Hasta Luego,
Bas en Eelco