Toen we onze reis begonnen peinsden we er niet over om Colombia te bezoeken. Maar hoe dichter we bij Colombia kwamen, hoe meer we mensen tegenkwamen die daar geweest waren en het een prachtig land vonden. Het heeft zijn gevaarlijke kanten, maar in de ’toeristische’ gebieden is het geen enkel probleem. En zo zijn we hier dus, vliegend vanuit Panama City, 29 januari aangekomen in Cartagena, aan de Caribische kust van Colombia. En inderdaad, geen vuiltje aan de lucht, hoewel je dat op de foto hiernaast anders zou kunnen beoordelen. Bas neemt daar een bad in de vulkanische modder van Volcan Totumo.

Ook per vliegtuig bleek het lastig om Panama City te verlaten
We hadden graag per boot van Panama naar Cartagena willen gaan. Het zoeken naar een geschikte boot wierp echter geen vruchten af. We vonden wel een kapitein, maar vertrouwden hem niet. We hadden al te veel verhalen gehoord van slecht onderhouden boten waar mensen zwaar mee in de problemen waren gekomen. En onze beslissing werd nog eens bevestigd door de groep die toevallig in hetzelfde vliegtuig naar Cartagena zat. Zij waren wel met iemand meegegaan, maar de boot was veel te klein, er was niet genoeg drinkwater, zijn communicatieapparatuur deed het niet en … de mast brak. Het is er haast tot muiterij gekomen, omdat de passagiers terug wilden naar het dichtsbijzijnde vaste land. Een spannend avontuur, maar echt lollig was het niet. Maar ook het vertrekken vanaf de luchthaven bleek niet eenvoudig, iedereen wees ons een andere kant op, uiteindelijk kwamen we via gangetjes en kamertjes weer vooraan bij de balies terecht, en zie…. daar zat nu wel iemand van ‘onze’ luchtvaartmaatschappij. Vanaf toen liep het op rolletjes en zaten we een paar uur later in Cartagena, Colombia!

Cartagena, parel aan de Caribische kust
Toeristisch, maar prachtig, een oud koloniale stad volgens de tradities: mooie kathedraal, stadsmuur, romantische straatjes etc. Ter verdediging tegen piraten is er een groot kasteel gebouwd, El Castillo de San Felipe, zowaar door een Nederlander ontworpen. Omdat woorden te kort schieten om de stad te beschrijven, hierbij een sfeerplaatje, zie voor meer het fotoalbum van Cartagena.

Bijzonder is het stadspark ‘Parque del Centenario’, of eigenlijk, de dieren die er in wonen. Het is niet eens zo’n groot park, maar er leven enorm grote leguanen en luiaarden! Een zwerver wees ons er op, de luiaard hing zo laag in de boom dat we ´m konden aanraken. Volgens de zwerver waren er zo´n 20!

Een sprong in een moddervulkaan
We hebben op deze toch al heel wat vulkanen beklommen, maar vulkaan Totumo was toch weer een bijzonderheid. Niet vanwege de beklimming. In een paar seconden was je boven. Nee, de bijzonderheid zat ´m er in dat de vulkaan vol zit met een dikke modder waar je lekker in kan ronddobberen, want zinken doe je niet! De bodem kan je ook niet bereiken, dat probeerde ik toch, met als gevolg dat mijn ogen en mond vol zaten met modder… lekker slim Eelco! Tegen onze gewoonte in bezochten we de vulkaan met een georganiseerde tour. Het bleek wel erg veel werk, en niet echt veel goedkoper, om het zelf te organiseren. En we moesten toegeven, we vonden het leuk! Zo kom je ook weer eens in contact met andere soorten toeristen, zoals Colombianen zelf die in hun land op vakantie zijn. Na de vulkaan werd een vissersdorpje bezocht waar we gegeten hebben. Niet bijzonder, wel lekker. Zie alle foto´s van dit uitstapje in het album van de moddervulkaan.

 

Een beetje in de hangmat hangen op Playa Blanca
Dichtbij Cartagena ligt Playa Blanca, wat ‘wit strand’ betekent, en een betere naam kan je niet bedenken: een wit strand met een strak blauwe zee. En een goed klimaat, lekker warm met een fris briesje dat de muggen en zandvliegjes wegjaagt. Een fransman heeft er een camping annex hostel (genaamd Wittenberg, echt frans dus), maar je kan er ook een hangmat huren. En dat is lekker! Hah! We kwamen er samen met 2 israeliers aan, en zijn de eerste dag niet uit onze hangmat gekomen. Wauw, relaxed man! De dag erna zijn we wat actiever geweest, wat zwemmen, frisbee gooien en meer van dat soort stress-volle bezigheden. Ik liet een massage doen en bestelde een garnalen cocktail. En dat zijn dan van die momenten dat je aan al die vrienden en collega’s in nederland denkt, in de file, op kantoor etc. Wat een leven hebben we hier! De tweede dag kwamen er nog wat meer mensen, dus toen was de ‘kring’ met hangmatten vol. Beetje babbelen, beetje spelletjes doen bij kaarslicht, erg goed allemaal. Helaas hadden we het zo druk met nietsdoen, dat we een beetje vergeten zijn foto’s te maken. De foto´s die we hebben staan in het Playa Blanca album.

De weg terug naar Cartagena was een belevenis op zich. De bus gaat namelijk maar 1 x per dag, en alle mensen die op het strand hun waar verkopen zitten in die bus, en die lopen elkaar voor rotte vis uit te maken, waanzinnig! Zalig kibbelende ouwe vrouwen, gillende meisjes etc. De bus deed het echter niet, dus moesten alle mannen eruit om aan te duwen. Dat ging erg zwaar. Ja, logisch als je een lekke band hebt, in de linker voorband zat een mega scheur en was dus zo plat als een tortilla. Maar het aanduwen lukte, en al stuiterend zijn we met de bus met lekke band vertrokken en … ook weer veillig aangekomen.

Verdere plannen
We kregen zojuist een emailtje van Lori en Bruno, die zitten hier ook in de buurt. Ze vroegen of we zin hadden om met hun naar de ‘Verloren stad’ te lopen. Dat is een oude indianen ruine, die je alleen in een 6-daagse jungle tocht kan bezoeken. Het schijnt zwaar, maar de moeite waard te zijn. Dus wie weet gaan we dat doen. Anders gaan we nog wat andere stranden hier bezoeken, we zien wel!

Adios en sterkte op kantoor,
Bas en Eelco