Deze rare vraag kregen we bij de grensovergang naar Costa Rica. Relatief gezien was de grensovergang van Nicaragua naar Costa Rica een makkie. Door de busstaking in Nicaragua zijn we, tegen onze gewoonte in, met een luxe bus de grens over gegaan. Normaal gaan we met lokale bussen. Die gaan tot de grens en dan moet je lopend verder en zelf alles regelen. Nu reed de bus ons de grens over en werd alles voor ons geregeld; makkelijk en dus raar voor ons. Het immigratieformulier van Costa Rica zorgde bij ons nog wel voor wat hilarische momenten. De vragen die daar op stonden waren volgens ons vertaald van Spaans naar Engels, zonder last te hebben van enige kennis van de engelse taal. We hadden géén idee wat ze vroegen!

Have you enjoyed the last 6 months exoneration tributes?
Het kan natuurlijk aan onze kennis van de engelse taal liggen, maar wij hadden géén idee wat ze met bovenstaande vraag bedoelden, we hebben maar geantwoord met ‘No’, leek ons het veiligste. Ook de vraag wat ons ‘Country of Procedure’  was snapten wij niet. We hebben
maar ‘Holland’ ingevuld. Achteraf maakte het allemaal weinig uit, ze kéken niet eens naar het formulier. Dus zonder problemen en in een luxe bus zijn wij Costa Rica binnen gereden. Ons 7e land deze reis. Wat vliegt de tijd.

Geen haaien, wel Chicheron in Playa del Coco
Costa Rica is een stuk duurder dan onze voorgaande landen. Veel rugzaktoeristen slaan het land daarom geheel over of trekken er zo snel mogelijk doorheen. Ook doordat het land vele malen toeristischer is en amerikaanser aanvoelt dan de andere landen in Midden Amerika laten veel backpackers het land links liggen. Hoewel wij ook op de centen moeten letten, willen we Costa Rica toch aandoen. We willen hier dan die dingen doen bijzonder zijn voor het land, die écht anders zijn dan onze voorgaande (of nog komende) landen. Zo wilden wij eerst naar de kustplaats met de tropisch klinkende naam ‘Playa del Coco’ . Je scheen hier te kunnen duiken met grote kans op grote zeedieren zoals haaien, walvissen, dolfijnen, schildpadden en stingrays. Maar de tropische depressie die over het land trekt zorgde niet alleen voor wat minder aangenaam strandweer, maar ook voor (nog) minder zicht onder water. Ook waren de duikscholen niet enorm enthousiast over wat er allemaal te zien zou zijn. We hebben dus onze 140 dollar in de zak gehouden, en hebben een portie Chicheron besteld op het strand, gebakken varkenshuid met gekookte yuca.

Een mix van souvenirs
Ons eerste overnachtingsadres in Costa Rica heeft mij al meteen een leuk souvenir opgeleverd waar ik nog dagenlang plezier van heb gehad: bedbugs, of ander ongedierte wat in de matras bleek te zitten. Het jeukte als een gek, dagenlang! Op de foto is overigens ook het souvenir van Granada te zien: een lekker vetrandje rondom mijn middel. Dat krijg je van enkele weken rust (vanwege mijn heup), in combinatie met een keuken, goede supermarkten, goedkoop bier en zalige rum en een ijscoboer aan de overkant van ‘ons’ Hospedaje Cocibolca. De heup is overigens nog niet beter. In Granada ben ik, na flink wat rust, langzaam weer begonnen met wandelen op vlak terrein. Hier in de bergen hebben we gisteren een uurtje gewandeld, op een licht stijgend bergweggetje. Maar de pijn is weer volledig terug. Een voor arts studerend meisje in het hostel raadde me aan om vooral ibuprofen te blijven slikken, en rust te houden. tja… waar heb ik dat meer gehoord.

Foto’s van Playa de Coco en een grote versie van mijn gespikkelde rug vind je hier.

Verregende toeristen in Santa Elena
Na Playa del Coco zijn we doorgegaan naar Santa Elena, wat samen met Monteverde een prachtig natuurgebied vormt met vele cloudforest parken. Hier in de bergen is het lekker fris, een verademing na vele weken warmte. Het is hier helaas ook erg regenachtig. Regen is normaal voor dit gebied, maar nu is het een tikje erger door de tropische depressie. We zitten echter in een zalig hostel, met goede, schone kamers, keuken en een gezellig balkon met fraai uitzicht. Voor ons is de regen niet prettig, met een boekje en een kopje koffie komen wij de dag hier wel door. Maar voor de, veelal nederlandse, toeristen die hier voor 2 a 3 weken zijn valt toch een groot gedeelte van hun vakantie in het water. Ze doen dan even goed maar de tours of zip-line tochten waar dit gebied bekend om is, en komen vervolgens verzopen terug. Wij wachten nog even, wij hebben de tijd. Het schijnt binnenkort beter te worden.

Joods nieuwjaar in mistig Santa Elena
In het hostel maakten we ook kennis met 2 Israelische toeristen, Shy en Moran. Zij nodigden iedereen in het hostel uit voor het vieren van het Joods nieuwjaar. Ze hadden de hele middag in de keuken gestaan en diverse gerechten in elkaar gezet. Met een mix van Israeliers, Zwitsers en Nederlanders hebben we zalig gegeten en gedronken. De mannen hadden een koffiefilter als keppeltje op. Goedkope wijn in een plastic bekertje werd gezegend en ging de kring rond. Een leuke avond, interessant en erg gezellig, de gesprekken werden na het eten in de keuken voortgezet. Daarna ging iedereen toch vroeg naar bed, want de meesten moesten de volgende dag al weer met de vroege ochtendbus naar hun volgende bestemming.

 

Het weer wordt langzaam beter
Wij hoeven gelukkig niet verplicht verder. We hebben dus nog even de tijd om te wachten tot het hopelijk iets beter weer wordt. Vanochtend was het al wat lichter en iets minder regenachtig dan gisteren. Maar nu, tijdens het typen van dit verhaal, klettert de regen weer lekker op het dak. We willen kijken of we morgen over de hangbruggen door het oerwoud kunnen lopen. Je kan worden opgehaald, en hoeft dan niet door het oerwoud te klimmen, maar kijkt van bovenaf naar het oerwoud. Beter voor mijn heup, en nog redelijk betaalbaar. En bij tijd en wijlen is zelfs het mistige, regenachtige uitzicht erg mooi, zoals op het fotootje hiernaast. Meer foto’s vind je in het Santa Elena / Monteverde album.

Webserver perikelen
Sommigen van jullie hebben het wellicht gemerkt, anderen hebben niets in de gaten gehad. Maar onze (en Peters) webserver wordt aangevallen. De voorpagina was een keer verdwenen, en ze proberen heel veel spam mailtjes te verzenden via onze mailserver. Dat verstopt de boel aanzienlijk, zodat onze nieuwsbrief niet meer werkt, maar ook onze emailadressen van baseneelco.nl niet meer werken. Peter heeft een nieuwe versie van onze websiteprogrammatuur neergezet en die is bas nu aan het testen (waar heb je anders een professioneel tester voor!). Dus zo komen we deze regenachtige dag ook weer op een leuke manier door! Hopelijk merken jullie er komende tijd niets van, maar stuur mail dus aan onze yahoo accounts voornaam,

_ (benedenliggend streepje) en dan achternaam@yahoo.com, en als er toch iets raars gebeurt, dan weet je, we zijn er mee bezig.

Plannen
Wij blijven dus nog even hier, kijken of we het goede weer kunnen lokken. Daarna verder naar La Fontana en wellicht ook nog raften in La Virgen. Raften lijkt me met al deze regen geen probleem!

Adios amigos,
Bas en Eelco