Na de aanschaf van het schilderij in Guatemala leek het ons een leuk idee om van elk land een schilderij te kopen, en dan het liefst een ´typisch´ schilderij, in een stijl van dat land. In El Salvador is dat mislukt en in Honduras was het ook nog niet gelukt. Door onze reis door La Mosquitia hadden we de hoofdstad van Honduras (Tegucigalpa, of kortweg Tegus) overgeslagen, en volgens de boekjes maakten we daar de grootste kans om een schilderij in de stijl van Velasquez te vinden. Dus zijn we, via wat kleine dorpjes in Nicaragua, weer teruggegaan naar Honduras, op zoek naar een schilderij.
Wandelen in Matagalpa
Na onze tocht door La Mosquitia was het genieten geblazen van de luxe die de (relatief) grotere steden in Nicaragua ons boden. Lekker uit eten, luxe hotel, altijd electriciteit en internet en telefoon. De eerste stad die we hebben aangedaan was Matagalpa. Lekker hoog in de bergen en dus lekker fris weer. We kwamen aan met prachtig weer en namen ons voor om daar veel te gaan wandelen in de bergen. We kochten heel enthousiast 4 wandelroutes en we hadden er zin in! 
Maar het is nooit meer zulk mooi weer geworden als toen we aankwamen. En in de regen en de blubber was het toch minder leuk, waardoor we het na één wandeling wel voor gezien hielden. Jammer, want het was een prachtig gebied en ze hadden erg leuke wandelingen. De wandeling die wij deden leidde langs het huis van een stel oude pottenbaksters. Allemaal familie, en zonder mannen, daar moesten ze niets van hebben. Het waren prachtige dames, en ze maakten mooi spullen. We hebben er rondgekeken en even geschuild voor de regen, maar moesten toch weer verder, door de blubber. Jullie kunnen de dames ook een bezoekje brengen in het fotoalbum van Matagalpa.
Na onze tocht door La Mosquitia was het genieten geblazen van de luxe die de (relatief) grotere steden in Nicaragua ons boden. Lekker uit eten, luxe hotel, altijd electriciteit en internet en telefoon. De eerste stad die we hebben aangedaan was Matagalpa. Lekker hoog in de bergen en dus lekker fris weer. We kwamen aan met prachtig weer en namen ons voor om daar veel te gaan wandelen in de bergen. We kochten heel enthousiast 4 wandelroutes en we hadden er zin in! Maar het is nooit meer zulk mooi weer geworden als toen we aankwamen. En in de regen en de blubber was het toch minder leuk, waardoor we het na één wandeling wel voor gezien hielden. Jammer, want het was een prachtig gebied en ze hadden erg leuke wandelingen. De wandeling die wij deden leidde langs het huis van een stel oude pottenbaksters. Allemaal familie, en zonder mannen, daar moesten ze niets van hebben. Het waren prachtige dames, en ze maakten mooi spullen. We hebben er rondgekeken en even geschuild voor de regen, maar moesten toch weer verder, door de blubber. Jullie kunnen de dames ook een bezoekje brengen in het fotoalbum van Matagalpa.
Sigaren, muurschilderingen en een beeldig dorpjeNa Matagalpa hebben we richting de grens met Honduras in de dorpjes Jinotega, Estelí en Ocotal overnacht. Leuke plaatsjes, met vele sigarenfabrieken en muurschilderingen over de oorlog. De Cubanen hebben hier hun uitbreiding gezocht en profiteren van het goede klimaat om perfecte sigaren te maken. Uiteraard hebben we zo´n fabriek bezocht. Ik hoopte op gratis sigaarproeven, net zoals je gratis de whiskey mag proeven bij het bezoeken van whiskeystokerijen. Maar dat zat er hier niet in, onze rondleider verloor ook snel zijn interesse toen bleek dat ik geen 100 dollar sigarendoos wilde kopen. De plaatsjes en onze toeristenactiviteiten kan je bekijken in de fotoalbums van Jinotega, Estelí en Ocotal.
Op zoek naar een schilderij in TegucigalpaDe meeste hoofdsteden in Centraal Amerika zijn vies, vuil en onveilig. Steden als Guatemala City, Belize City, San Salvador en Mexico City worden daarom door de meeste reizigers alleen bezocht als het echt moet. Tegucigalpa is echter een verassende uitzondering op de regel. Het is nog steeds geen schoonheid zoals b.v. Antigua, maar het heeft absoluut zijn charmes met een oud centrum en een prettig klimaat. Wij hebben het bezocht voor onze zoektocht naar een Hondureens schilderij. De schilder Valesquez is in de jaren 50, 60 beroemd geworden om zijn dorpsgezichten in primitieve stijl. Die stijl wordt nu volop gekopieerd, en is nu iets typisch van Honduras. Helaas bleek, toen we de Galeria Nacional de Arte bezochten (zie foto’s van de schilderijen van Galeria Nacional de Arte) dat we die stijl eigenlijk helemaal niet mooi vinden. Rare Bob Ross boompjes, slecht geschilderde poppetjes en onke honden.
De hosteleigenaar Tom kende echter een jonge kunstenaar, en had 2 schilderijen van hem staan in zijn kroeg. Één van die schilderijen sprak ons metteen aan. De schilder, ene Milton, zou de volgende avond in de kroeg komen gitaar spelen en zingen. Milton bleek een multitalent te zijn, hij kan schilderen, zingen, gitaar spelen, ziet er goed uit, spreekt engels en bleek ook nog sympathiek. Eng gewoon! We spraken hem en hij vond het leuk dat we zijn schilderij wilden kopen en vroeg een zeer redelijke prijs. En zo kregen wij ons eerste Hondureense, niet-Velasquez schilderij in ons bezit. We wilden echter toch ook nog kijken of we er Velasquez-achtige schilderijen waren die we wel mooi vonden. En die vonden we in het dorpje Valle de Angeles, een prachtig bergdorpje met bijbehorend klimaat, goede restaurants en veel souvenirwinkels. En daar vonden we 2 kleinere schilderijen van een schilderes die door onze ballotage heen kon. In zeer korte tijd zijn we dus 3 schilderijen van Honduras rijker geworden! Missie geslaagd! Het dorpje Valle de Angeles heeft ook zijn eigen album, en ons schilderij kan je in het souvenirsalbum van Honduras bekijken.
Beperkt schranzen in een sjieke tentIn Tegus werd het ook 15 augustus, wat dit jaar betekende dat Bas en ik 16 jaar saampjes zijn! Dat moest natuurlijk gevierd worden. Vorig jaar hebben we dat gedaan door de hele dag ons appartement schoon te maken omdat onze huurder er snel in wilde. Dat was dus groot feest de hele dag. Deze keer hebben we in totaal 6 uur in de bus gezeten om een fles sinaasappelwijn te kopen in Güinope. Gelukkig was het een leuke busrit, want de wijn was nou niet om over naar huis te schrijven (wat we bij deze dus wel doen…). Voor ’s avonds hadden we gereserveerd in La Cumbra, een sjiek restaurant, boven op de berg, met uitzicht over heel Tegus. Op onze slippers waren we ietwat underdressed, maar dat maakte ons en hun kennelijk ook niet uit. Tom had het restaurant ons aanbevolen vanwege het uitzicht en de goede keuken. En dat klopte inderdaad, het was er prachtig en smaakte voortreffelijk. Wat niet klopte was de prijsindicatie die Tom gaf. Het was nog steeds niet duur (naar westerse maatstaven), maar we hadden nu niet echt voldoende geld mee om lekker uitgebreid te gaan eten en drinken. Als 2 kniertjes moesten we dus na het voorgerecht, het hoofdgerecht en ieder een glaasje wijn, vragen hoeveel de rekening op dat moment was. En toen bleek dus dat we niets meer konden bestellen. Balen, want het was echt erg lekker. We hebben het luxe diner dus afgerond met 2 sundae-ijsjes van de Burger-King en een tegenvallende fles sinaasappelwijn waar we de hele dag voor hadden gereisd. Al met al liep de dag anders dan gepland, maar gelachen hebben we wel. En een goede les voor onze volgende splurge-uitje: creditcard mee! Van het restaurant en het uitzicht hebben we helaas geen foto’s. Van andere uitzichtjes over de stad wel, te zien in het fotoalbum van Tegucigalpa. Voor Güinope hoeven jullie geen 6 uur in de bus te zitten, want hier zijn de foto’s van Guinope.
En weer terug naar Nicaragua
Morgen zit het er hier (waarschijnlijk) weer op voor ons. Na een week Tegus vertrekken we richting Nicaragua, Leon om precies te zijn. Ook een mooie stad, maar we laten de bergen achter ons, dus het wordt vele malen heter dan hier. Daarover volgende keer meer.
Morgen zit het er hier (waarschijnlijk) weer op voor ons. Na een week Tegus vertrekken we richting Nicaragua, Leon om precies te zijn. Ook een mooie stad, maar we laten de bergen achter ons, dus het wordt vele malen heter dan hier. Daarover volgende keer meer.
Adios amigos,
Bas en Eelco