We zijn aangekomen aan de Caraïbische kust van Honduras, en dat is zweten, 35 graden in de schaduw. En voorlopig hebben we nog niet de mooie bounty stranden gezien waar deze kust om bekend staat. Wel hebben we kennis gemaakt met de vervelende kanten ervan, de hitte, muggen en zandvlooien. Ook hebben we ondertussen maar eens 2 paraplu´s gekocht (op z´n Spaans een para agua). En op de foto hiernaast toont Bas in de ruïnes van Copán hoe we die tot nu toe voor gebruikt hebben: als parasol. We schrijven dit vanuit La Ceiba, maar zijn hier gekomen via Santa Rosa, Copán en Omoa.

Beetje saai Santa Rosa
Santa Rosa is een charmant stadje maar met de publieksmagneet Copán in de buurt en het ontbreken van een eigen grote toeristentrekker slaan veel toeristen het stadje over. Wij zijn er  wel even langsgegaan, maar zijn niet echt blijven hangen. We realiseerden ons dat het te vergelijken is met Santa Ana in El Salvador, maar daar zijn we destijds wél blijven hangen door het waanzinnige hostel van Javier. Aangezien het hostel hier in Santa Rosa niet zo bijzonder is, gewoon een hotelletje met lekkend dak, gaan we na één nachtje weer verder, op naar Copán. Leuke fotootjes van Santa Rosa, maar niet bijzonder alhier.

Maar het was wel leuk in Copán!
Wel leuk was het in Copán, één van dé toeristische trekpleisters van Honduras met zijn Maya-ruines. Copán is echter ook een erg leuk plaatsje, wat heel verwarrend Copán Ruinas heet, terwijl de ruines erbuiten liggen. Door verhalen van anderen zagen we een beetje op tegen Copán. Het zou er erg heet, toeristisch, druk en duur zijn. En door onze teleurstellende ervaring met een andere ruïne-bekendheid ´Tikal´ waren we erg terughoudend. Wellicht door deze lage verwachtingen viel het allemaal heel erg mee en was het zelfs LEUK! Het was lang niet zo heet als dat we verwacht hadden, het was wel wat duurder dan onze andere dagen, maar dat kwam voornamelijk doordat we meer uit eten zijn geweest, wat weer kwam doordat we leuke mensen tegenkwamen. En dan mag je natuurlijk niet klagen! Zo kwamen we Bruno en Lori weer tegen, het zwitsers/italiaanse paar dat we in Guatemala ook al 2 maal waren tegen gekomen. En we onmoetten Harold en Ietsje uit Dokkum, op vakantie voor 4 weken in Honduras. En dan merk je hoe makkelijk het toch weer is om gewoon in het Nederlands te kunnen babbelen. Spaans gaat ondertussen redelijk, Engels is al jaren geen probleem, maar in het Nederlands kan je toch nog steeds het beste zeggen wat je wilt. We hebben in Copán dus lekker gegeten, gedronken en zoals op de foto een sigaartje gerookt!

Dropjes uit Dokkum
Harold en Ietsje zaten in het zelfde hotel als wij en we zijn dus regelmatig met hen opgetrokken. We gaan hen in Nederland zeker opzoeken, al was het alleen maar omdat ze, volgens hun, het mooiste huis van Dokkum en omstreken hebben! Een bijkomend voordeel van vakantiegangers is dat ze nog wel eens iets van huis hebben in hun voorraad….. dropjes!!! En ja, ze hadden nog wat dropjes over. In de bus naar Copán kregen we een half zakje zachtzoete drop. Toen waren we al erg blij, maar later kregen we hun hele voorraad, nog 2 ZAKKEN DROP!!!! Wauw! We kunnen dus weer een tijdje voort. We willen nog wat leuke foto´s maken van dropzakjes op een bountystrand, maar dat strand zijn we nog niet tegengekomen, nog even geduld dus. Helaas zijn we het email adres van Harold en Ietsje vergeten/kwijt, dus als jullie dit lezen…. zouden jullie dat ons willen sturen???

Oh ja, de ruines!
Zo vergeet je haast dat je voor de ruines naar Copán was gekomen. We hadden ons ook verheugd op het museum bij de ruïnes, want daar hadden ze replica´s van tempels die ze onder de huidige tempels hadden gevonden. Vaak bouwden de maya´s hun tempels over de tempels heen van hun voorouders. En in het museum zouden daar replica´s van zijn, en dan ook geschilderd in de oorspronkelijke kleuren. De huidige ruines zijn namelijk zo goed als kleurloos, maar in de tijd van de Maya´s waren de tempels en gebouwen beschilderd in o.a. fel-rood. Maar helaas… het museum was voor restauratie gesloten! Dit overkwam ons destijds ook in Mexico-city, waar hét maya-museum van Centraal Amerika toen ook ter restauratie dicht was. Begrijpelijk dat er gerestaureerd moet worden, maar wel erg zuur voor ons! Zoals bij elke ruïne stonden we weer voor de keuze of we mét of zonder gids de ruínes willen bekijken. Met gids snap je er meer van, maar de gidsen gaan er vaak zo snel doorheen en… het kost ook best wat (20 dollar). Ook deze keer hebben we weer zonder gids het park bekeken, dan maar met de Lonely Planet gegevens erbij. De ruïnes zelf waren erg interessant, en het geheel bevond zich in een mooi park, en het was lang niet zo heet als we hadden verwacht. Koning Konijn 18 (695-738) is één van de hoofdveroorzakers geweest van de vele bouwwerken en versieringen, en staat dus uiteraard zelf ook op vele plekken afgebeeld, zoals op de foto rechts hiernaast. Bas was echter helemaal weg van het gezichtje links hiernaast. Het waren portretten op de hoeken van een tempel. Al met al een prima ervaring dus, Copán Ruïnas (het stadje) én de ruïnes.

Zwitserse regeldrift aan de Caribische kust
Omoa, aan de Caribische kust van Honduras, vlak bij Guatemala, beschikt nog niet over de spierwitte bounty stranden die je daarbij verwacht. Volgens zeggen moest het echter wel een lekker plaatsje zijn, met het beste backpackershostel van Honduras: Roli´s, eigendom van een Zwitser. Het plaatsje is inderdaad niet zo veel, toch hingen er reizigers al 2 weken rond! Wij bleven er niet zo lang. Het was er ons te heet (35 graden in de schaduw), er waren veel muggen en zandvlooien, en verder was het ons niet bijzonder genoeg om langer te blijven. Bovendien werd ik hier zwaar verkouden, en wilde liever ergens heen waar ik wat koeler op bed kon blijven liggen. Dat kon bij Roli´s ook wel, maar het werd erg heet in ons romatische hutje. En of Roli´s het beste backpackershostel van Honduras is weten we (nog) niet, maar het is in ieder geval wel het hostel met meeste regels van Midden Amerika tot nog toe. Op zijn zwitsers was alles geregeld, en ging om 23:00 automatisch het licht uit! We voelden ons een beetje behandeld als kleine kindertjes: 11 uur, naar bed! Leuk hostel, goede service, maar wel erg betuttelend, jammer! Dé bezienswaardigheid van Omoa is het Forteleza de San Fernando de Omoa, dat door de Spanjaarden rond 1760 is gebouwd ter bescherming tegen de piraten. Helaas voor hen is het daar nooit voor gebruikt, want in 1779 verloren ze het aan de Engelsen. Wandel zelf mee door Omoa en het Fort in het fotoalbum van Omoa.

En nu verder…
Onze plannen zijn om de hele kust van Honduras af te hobbelen. Van Bruno en Lori hebben we wat tips gekregen, en zelf hebben we ook wat ideeën. We hopen ook te gaan duiken op de Bay Islands. Maar zoals iedereen zien ook wij enorm op tegen de hitte, drukte, de prijzen en de vele muggen en zandvlooien. Want dáár schijnt het echt heel erg te zijn….. Maar dat dachten we ook van Copán en dat viel enorm mee. Voor het duiken ben ik nu nog te verkouden, dus wie weet wordt het alleen snorkelen, we zien wel! Wat en hoe we het allemaal gaan ervaren zullen we uiteraard schrijven en laten zien in ons volgende verhaal!

Adios,
Bas en Eelco