Vanuit Metapán, El Salvador versturen we ons laatste bericht over Guatemala. Na 6 maanden zit Guatemala er op. Het heeft veel langer geduurd dan we hadden gedacht, maar dat had een goede oorzaak. Het was nl nog veel leuker dan we hadden gedacht. En het reizen bevalt ons zo prima. We hoeven niet iedere dag naar een andere plek. We kunnen rustig ergens blijven hangen, de was doen, boekje lezen, met mensen babbelen, mensen helpen met hun computer etc. Op deze manier beleven we het land op een wijze die op een vakantie niet echt mogelijk is. Dan is het toch ´zonde van je tijd´, want je wilt toch wel wat zien! Nu kunnen we beide doen, én het land zien én er een beetje wonen en lekker de dingen doen waar we op dat moment zin in hebben. Dus… na 6 maanden, nu de laatste verhaaltjes en plaatjes van Guatemala.

Monterico, dé badplaats van Guatemala
En dat zegt dan meteen veel over de badplaatsen van Guatemala, want het stelt niet veel voor. Een zwart, vulkanisch strand, benauwd, heel veel muggen en verder wat hutjes. Niet helemaal de mondaine badplaats die we ons hadden voorgesteld. We hadden echt geen Scheveningen verwacht, maar stiekum toch iets meer als dit. Hoewel het niet helemaal eerlijk is, want we zijn hier een beetje in het verkeerde seizoen. We hadden hier zo rond november-maart moeten zijn, dan zijn er minder muggen, minder vocht, meer zon en kan je elk weekend het vrijlaten van de baby-schildpadden meemaken. Ook de tocht die we door de Mangroves hebben gemaakt is dan wat bijzonderder, meer bloemen en doordat er minder muggen zijn wordt er dan ook een stuk gewandeld door de Mangroves heen. Dat was nu allemaal niet mogelijk. We zijn er toch 2 dagen gebleven om de rustige sfeer van het dorp te kunnen proeven. Lekker laid-back, reggae-achtige sfeer. Ook die sfeer proeven kan je in het Monterico album.

Midden in orkaan Andrian
In Monterico was het al wat druilerig en dat hield tijdens de reis naar Jalapa ook aan. Jalapa zelf is niet zo bijzonder, het ging ons meer om de route tussen Jalapa en Esquipulas. Die voert, volgens de boekjes, door een prachtig berglandschap. Helaas zitten we een beetje in het regenseizoen en we lazen in de krant dat er een orkaan op weg is naar… Guatemala en El Salvador. En raad eens waar we zitten? Op de grens tussen Guatemala en El Salvador! Maar het voelde totaal niet aan alsof er een orkaan op komst was. De kranten schreeuwden moord en brand, maar in Esquipulas was het gewoon druilerig, geen storm, geen eens wind! En toch… als je de satelietfoto bekijkt zaten we toch aardig dichtbij, maar we hebben echt NIETS gemerkt.

Ook nog een aardbeving
Waar we nog wel wat van hebben gemerkt, althans Bas, is van een aardbeving. We waren in een hotel, en ik stond mijn geldbuidel goed te doen toen Bas plots weg rende. Ik stond met mijn broek op half zeven en kon dus niet weg. Bovendien snapte ik ook niet waarom Bas niet even kon wachten. Blijk ik dus NIETS van de beving te hebben gemerkt. De anderen wel, want het was zéér goed voelbaar. Gezellig gebied zo, aardbeving, orkaan, wat volgt? Het lastige is dat door het slechte weer de internetverbindingen (gebaseerd op sateliet) ook zeer slecht zijn. Bellen en mailen gaat dan dus erg moeilijk. Het is dus lastig om het thuisfront op de hoogte te houden van onze situatie.

Esquipulas
De tocht tussen Jalapa en Esquipulas was door het weer dus niet zo mooi als gehoopt. En ook Esquipulas is waarschijnlijk mooier in de zon. Esquipulas staat bekend om zijn zwarte Jezus Christus beeld. Het is een pelgrimsoord, omdat er één of andere geestelijke hier van zijn ziekte is genezen. In de weekenden schijnt het hier onvoorstelbaar druk te zijn. Hoe druk kan je afmeten aan de speciale hekken om de wachtenden, ala de Efteling, in goede banen te leiden. Maar op donderdagmiddag is het er lekker rustig. De basiliek zelf is ook erg indrukwekkend, vooral als je het dal van het dorp in rijd. Maar met regen valt dat allemaal wat tegen. Desondanks toch nog wat leuke foto´s kunnen maken. Onze laatste van Guatemala!, want de volgende dag zijn we op weg gegaan naar de grens met El Salvador.

En dan nu El Salvador
Op het moment van schrijven zitten we nét in El Salvador. Aardige mensen, redelijk weer. Maar daarover later meer!

Adios Amigos!
Bas en Eelco