We hebben wat afgezweet, de afgelopen weken. Want het was tropisch warm op alle bestemmingen waar we zijn geweest. Dat was soms lekker, of eigenlijk, uit te houden, zoals op de foto hiernaast. Kijk dan valt het allemaal wel mee. Maar het was soms ook minder aangenaam. Bas die wat bleekjes werd in de warme volle bus waar we geen zitplaats hadden voor een uur. En Eelco met opgeblazen handen van de hittebultjes, terwijl het slapen toch al moeizaam ging vanwege de verzengende hitte op een benauwde kamer zonder ramen en zonder ventilator. Maar eerst hebben we nog van een lekker klimaat genoten…..

Nog een lekker klimaat op Finca Ixobel
In Guatemala zijn vele finca´s (plantages) voor bijvoorbeeld banenen, koffie, cardamon etc. Veel finca´s zijn destijds door europeanen opgezet. Op sommige finca´s kan je overnachten, zoals op Finca Ixobel. Deze finca ligt vlakbij Poptún en is al decennia lang een favouriet reizigersverblijf. En dat was het van ons ook! Want het klimaat was er lekker, niet te warm, niet te koud. De cabaña was ruim en lekker door te luchten en er was volop ruimte rondom de cabaña. Vervolgens kon je er zelf koken op houtvuur, maar was er ook een waanzinnig all-you-can-eat buffet met 2 soorten vlees, vele groentes, salades, limonade, koffie en thee. En dat voor 5 euro PP! Geniet mee met de foto´s van deze finca. We hadden hier op zich best langer willen blijven, maar we moesten rekening gaan houden met Semana Santa.

Semana Santa is in aantocht, zucht…
Vele malen belangrijker dan de kerstdagen hier in Midden Amerika is Semana Santa, oftewel de katholieke feestweek van pasen. Heel Guatemala heeft dan vakantie en er worden grote processies gehouden in bijna alle steden. In deze week is het overal erg druk want de Guatemalteken gaan massaal naar de badplaatsen op vakantie. En de (buitenlandse) toeristen willen niets missen van de enorme processies en gaan hiervoor massaal naar met name Antigua. Alsof dat nog niet genoeg is ligt ook het openbare leven die dagen volledig op zijn gat, winkels zijn gesloten, kantoren zijn dicht en openbaar vervoer is er niet of nauwelijks. Je moet dus zorgen dat je vóór Semana Santa een plekje hebt gevonden waar je je die dagen kan vermaken.

Het gevolg is dat lang van te voren de accomodaties in de populaire plaatsen al lang van te voren zijn volgeboekt. En dat hebben we dus niet gedaan, dus waar moesten we nu heen? Op de Finca hadden we het best nog even volgehouden, maar Semana Santa was nog iets te ver weg, dan moesten we daar nog 1,5 week blijven, en dat was ons iets te veel. Dus we zijn toch maar op pad gegaan…. de drukte tegemoet?

San Felipe
Vanuit het lekkere klimaat van Finca Ixobel kwamen we aan in de tropische hitte van Rio Dulce. Vanaf daar zijn we lopend (ja we zijn gek) naar San Felipe gegaan, en dat was ZWETEN!!! Maar het was een mooie wandeling, dat wel. In San Felipe konden we direct merken dat Semana Santa in aantocht was. Want het was er druk met Guatemalteekse toeristen. In San Felipe hebben we El Castillo bezocht. Een (herbouwd) oud spaans ford. Rondom dit ford kan je picknicken, barbequen, zonnen en waterscooteren. Uiteraard een trekpleister voor de Guatemalteekse touristen, voor ons leuk om te zien, maar niet leuk genoeg om lang te blijven hangen. Foto´s van o.a. de recreërende Guatemalteken en het kasteel zie je hier.

Rondhangen op Finca El Paraiso
Wederom een finca waar we konden overnachten. Een mooie plantage aan het Laguna Izabal. We waren vooraf nog wel wat ongerust of er wel plek voor ons zou zijn, gezien Semana Santa. En inderdaad, er waren geen cabaña´s meer. Je kon er ook kamperen, maar ja, we hebben geen tent enzo bij ons. Maar… ze hadden ook een hangmatten plek voor ons. En toen we dat zagen waren we helemaal in ons nopjes! Een fantastische open hut met 2 hangmatten, electriciteit en een waanzinnig uitzicht op het meer. Goedkoper dan een huisje, en veel lekkerder, want dit waait lekker door. En dat doorwaaien was geen overbodige luxe, want het was er weer tropisch warm en plakkerig. Zodra we ons begonnen af te vragen wat we zouden eten voor lunch kwam er een meisje aanlopen met tortilla´s en gebakken vis. Een lekkere lunch (helaas niet voor Bas want die houdt niet van vis) voor 50 eurocent, terwijl ik mijn hangmat niet uithoefde. En zo werd ook fruit en ander etenswaar aangebracht. Wat een weelde. We zijn er 2 nachten blijven ´hangen´ in onze hangmat.

Groene energie in El Estor
Behalve hangen zijn we ook nog ´actief´ geweest. We hebben het buurdorp El Estor bezocht, maar daar was weinig bruizends te beleven. Ook Shell heeft hier geen booming business meer zagen we. Tenzij dit een expiriment is met groene energie!

Een andere activiteit was het bezoeken van de waterval op de finca. En dit was echt weer een heel bijzondere, want de waterval was harstikke heet! Het is echt te heet om direct onder te staan. Om het nog bijzonderder te maken komt er van onder de rotsen ijskoud water uit een bron. Heet van boven, koud van onder! Op de foto´s is het niet zo goed te zien, maar je kan onder de rotsen, achter de waterval, ´schuilen´. Daar zorgt de hitte van het water voor een bijzondere zwem/sauna ervaring.

Op de finca zelf was het zoals gezegd ook al druk vanwege Semana Santa. Deels vervelend, want de Guatemalteken houden enorm van gemotoriseerd vermaak. Brommers, waterscooters en (mini)quads worden in grote aantallen meegesleept en gebruikt. Jammer van de rust. Maar het is ook leuk dat er zoveel Guatemalteken zijn en wij (bijna) de enige buitenlandse toeristen zijn. Want zo hebben we vollop aanspraak, iets wat onze Spaanse spraakkunst alleen maar ten goede komt. Ook met de familie van de finca hebben we aardig wat Spaanse babbels gehad. En met een biertje op ging het steeds beter. Dat gold niet voor Eduardo, want die hield het al snel voor gezien en viel in slaap. Waren we nou zo saai???

Tropisch lijden in Quiriguá
In de gids stond al dat het hier benauwd warm zou zijn. Nou, dat klopte. Het was zo warm en benauwd dat Bas zich onderweg in de bus niet zo lekker begon te voelen. We moesten een uur staan in een overvolle bus bij tropische temperaturen. Bij elke stop ging Bas er even uit om wat (relatief) frisse lucht te krijgen. Aangekomen in Quiriguá moesten we vervolgens ook nog een stuk lopen, dus we genoten, dat begrijp je! De kamer die we vervolgens in ´Hotel Royal´ kregen was vervolgens heerlijk koel! Althans, dat bleek achteraf zeer relatief te zijn. Want toen ´s avonds de buitenlucht afkoelde bleek onze kamer een enorm benauwd hok te zijn zonder ramen en ook nog eens zonder ventilator. Bas had het die avond helemaal gehad en zag behalve erg op tegen de nacht, ook op tegen de rest van de reis. Want de komende maanden begint in El Salvador, Honduras etc. de regenperiode. En die landen zijn zowiezo nog eens een tikkeltje tropischer dan Guatemala. Dus nog vochtiger, nog klammer, nog heter. Bas had er zin in!!!!

Maar… Bas heeft wel wat geslapen, hoewel niet lekker. Terwijl Eelco een veel minder prettige nacht heeft gehad. Zijn handen voelden heet en opgezwollen aan van de warmtebultjes. Bovendien kreeg hij last van zijn rug door de slechte matras. Vervolgens werd ons voedsel ´s nachts ook nog bezocht door papa en mama kakkerlak. Door het kraken van de plastic zakken werd Eelco wakker en heeft hij om half 3 het eten maar opgehangen aan de waslijn. Nog dagenlang heeft Eelco van deze nacht hoofdpijn en rugpijn over gehouden. We vonden Hotel Royal achteraf niet zo´n goede keuze, het klonk zo leuk!

De ruïnes van Quiriguá
We wilden naar Quirigua vanwege bijzondere Maya ruïnes. Het bijzondere aan deze site zijn de enorme stelae´s. Enorme stenen kolommen met Maya-reliefen. En inderdaad, dat was erg mooi. Gesitueerd in een prachtig tropisch park. In 1981 heeft UNESCO het park verklaard tot Wereld Erfgoed. Erg mooi, en erg heet. Het park zelf ligt tussen ENORME bananenplantages. Met een busje rijdt je daar minutenlang samen met plantagewerkers doorheen. Op een gegeven moment moesten we wachten op overstekende bananen! Hangend aan een rails kruisden grote bananentrossen de weg. Helaas konden we geen foto maken omdat we letterlijk in het busje gepropt zaten. Eén verkeerde beweging en de dikke mevrouw die buiten hing viel er af… Het merk van één van de bananenvrachtwagens deed ons eventjes aan werk denken (GMC).

Het dorp zelf was niet zo heel bijzonder. Het station en de buurt eromheen wel. Vergane glorie, maar met ondergaande zon leverde dat wel mooie plaatjes op. Die kan je zelf zien in het fotoalbum van Quiriguá.

Verder…
Wij weten ondertussen wat we met Semana Santa hebben gedaan. Voor jullie houden we dat nog even geheim. Wel willen we kwijt dat we een gebied hebben opgezocht met wat koelere temperaturen en weinig buitenlandse toeristen. Prettige paasdagen en tot ziens!

Bas en Eelco