We schreven vorige week onze woeste plannen voor wandeltochten door de bergen. En de foto hiernaast ziet er stoer uit, maar is niet van die wandeltochten. Helaas ben ik weer ziek geworden. Spuitpoep, koorts etc. En het hield maar niet op. We vermoeden dat het toch nog steeds hetzelfde is als waarvoor ik in San Pedro naar de dokter ben geweest. Want na die medicijnen ging het beter, maar het voelde toch nooit helemaal 100% goed. We zijn hier weer naar de dokter geweest, mijn bloed is onderzocht en hij heeft medicijnen voorgeschreven. Deze keer hebben we onze (oude) huisarts om een 2de opinie gevraagd.

Gelukkig reageerde onze huisarts in nederland snel (lekker hoor, internet, bedankt Carlo!) en hij heeft de receptuur iets aangepast. Bijkomend vordeel was dat daardoor de medicijnen ook nog eens een stuk voordeliger werden. We hebben weliswaar een verzekering, maar moeten het toch eerst zelf voorschieten. Nu het met mij weer beter gaat maken we ons klaar om morgen Xela te verlaten, op weg naar Huehuetenango en … de Mexicaanse grens! Ons visum verloopt namelijk binnenkort. Dus hoppen we even over de grens om daar iets te bekijken en komen dan weer terug, hebben we weer 3 maanden te gaan!

 

Chicabal
Ondanks mijn ziekte hebben we hier toch nog wat dingetjes gedaan en bekeken, waaronder het meer van Chicabal. Laguna Chicabal is een meer in de krater van vulkaan Chicabal. Het ligt op 2712 m hoogte en het was weer een behoorlijk stijle klim, oftewel weer een goede training! Chicabal is een natuurpark en voor de Mam Maya’s een heilige plek. Dat laatste is te zien door de altaars rondom het meer. De heilige sfeer van het meer wordt versterkt door de regematig indalende mistvlagen. Gelijk met ons waren er veel schoolkinderen. En ter ere van carnaval bestookten ze ons met confetti. Vooral een excuus om aan ons (haar) te mogen zitten. Want ons blonde haar wekt nog steeds veel opzien. Zie de foto´s en filmpjes in een apart subalbum Chicabal.

 

Momostenango
Oorspronkelijk zouden wen vanuit Totonicapan door de bergen naar dit dorp, zo´n 26 ten noorden van Xela, lopen. Maar door Eelco´s ziekte ging dit niet door. Nu hebben we het dorp per bus bezocht. Het is een gemoedelijk dorp, met verder niet heel veel bijzonders. Ter ere van valentijnsdag werd er een live radio uitzending gehouden, en natuurlijk werden wij weer geinterviewd. Nu is ons spaans aan de beterende hand, maar DJ´s praten ook hier snel, dus we begrepen er weinig van. De enige bezienswaardigheid in het dorp zijn Los Riscos. Een rotsformatie in typische vormen en kleuren. Levert weer leuke plaatjes voor in het Momestenango album.

 

Even wat geschiedenis: De Templo de Minerva in Xela
Een bijzonder ´gebouw´ is de Templo de Minerva. Het is neergezet tijdens het regime van dicator Estrada Cabrera (1898 – 1920). Hij was in de ban van Minerva, de Romeinse godin van de wijsheid, inventiviteit en technologie. Ter ere van haar hield hij grote festivals en zette onder andere deze Templo de Minerva neer. Hij zag Guatemala als het tropische Athene. Dat is Guatemala niet echt geworden, o.a. omdat hij vergat te investeren in scholing. Hij stak meer geld in het leger. Zijn visie leverde achteraf dus alleen wat bijzondere gebouwen op, zoals deze tempel die nergens voor wordt gebruikt. Deze en nog wat foto´s van een processie door de straten van Xela zijn te vinden op de 2e pagina van het Xela album.

Ik ga deze keer niet te veel in op onze plannen voor komende week. Anders moet ik volgende keer weer gaan vertellen waarom we deze keer weer van onze plannen zijn afgeweken. Ik zeg dus: Hasta Luego (tot ziens) en Adios, en de groeten van Bas.

Eelco